Σ.Ι.Ε.Λ.Β.Ε.

Η ΟΙΕΛΕ δίνει σήμερα στη δημοσιότητα αποσπάσματα της επιστολής που απέστειλε χθες ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ προς τον Πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα για την κατεδάφιση του Νόμου Φίλη σχετικά με την ιδιωτική εκπαίδευση και την αντικατάστασή του από μια εγκληματική διάταξη που καταδικάζει τον κλάδο εισάγοντας μαζικές, επί της ουσίας ελεύθερες και τιμωρητικές απολύσεις και μετατρέποντας τα ιδιωτικά σχολεία σε οίκους εμπορίου.
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Γνωρίζω την ιδιαίτερη ευαισθησία σας για το θέμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Είχατε σταθεί στο πλάι μας από την έναρξη απορρύθμισης του χώρου το 2010 με τις προτάσεις σας, τις συνεχείς ερωτήσεις στη Βουλή, την ενεργό συμπαράσταση στις κινητοποιήσεις του κλάδου και στις συναντήσεις μας, όπου είχε αναπτυχθεί ένας εξαιρετικά εποικοδομητικός διάλογος. Ξέρετε καλύτερα από τον καθένα ότι η άλωση του χώρου της ιδιωτικής εκπαίδευσης από τις δυνάμεις της αγοράς καθιστά ταυτόχρονα ευάλωτη και τη δημόσια παιδεία.
Γι’ αυτό το λόγο βασική δέσμευση των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η επαναφορά της εποπτείας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας. Γι’ αυτό το λόγο, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, κόντρα σε ένα συντεταγμένο μπλοκ των νεοφιλελεύθερων πολιτικών δυνάμεων, των επιχειρηματιών της εκπαίδευσης και των ΜΜΕ που τους στηρίζουν ψηφίστηκε, με την ευρεία συναίνεση της Βουλής (εκτός ΝΔ και Χρυσής Αυγής) ο Νόμος 4415/2016 που αποκαθιστούσε τη συνταγματική νομιμότητα στην ιδιωτική εκπαίδευση, που τερμάτιζε το όνειδος των αναιτιολόγητων απολύσεων και έβαζε φραγή σε φαινόμενα αδήλωτης εργασίας, φοροδιαφυγής και αλλοίωσης του εκπαιδευτικού αγαθού με κορυφαίο την έκδοση παράνομων τίτλων. Ήταν ένας Νόμος με ένα βαθύτερο συμβολισμό. Οι πολίτες έλαβαν το μήνυμα αυτή η κυβέρνηση παίρνει θέση υπέρ των εργαζόμενων σε μια βαθιά ταξική σύγκρουση κόντρα σε μια μικρή, αλλά με ισχυρές διασυνδέσεις παρασιτική επιχειρηματική ομάδα, ότι μάχεται ενάντια στη διάβρωση του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης και ενάντια στην όξυνση των κοινωνικών και των εκπαιδευτικών ανισοτήτων.
Δυστυχώς, τις τελευταίες ημέρες αυτό που ένας ολόκληρος κλάδος, ο κόσμος της εργασίας, αλλά και ολόκληρη η κοινωνία έβλεπαν ως φάρο ελπίδας, φαίνεται να σβήνει. Χθες με οδύνη εγώ και χιλιάδες ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πληροφορηθήκαμε το περιεχόμενο της διάταξης που αντικαθιστά τις ρυθμίσεις του Ν. 4415/2016. Αν αυτές οι αλλαγές τελικά ισχύσουν, χωρίς υπερβολή πρόκειται για την πλέον δυσμενή ρύθμιση για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς μετά τη μεταπολίτευση με καταστροφικές συνέπειες για την εκπαίδευση γενικότερα.
Κάποιοι λένε ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Έχουν δίκιο, τόσο για το διάβολο όσο και για τις λεπτομέρειες. Διότι μια μικρή λεπτομέρεια στη διάταξη ισοπεδώνει οριστικά τις εργασιακές μας σχέσεις, μετατρέποντας τα ιδιωτικά σχολεία σε φρούρια σιωπής και τρόμου. Θεωρούμε τραγικό ότι η λεπτομέρεια αυτή «ευφυώς» απεκρύβη από τη χθεσινή επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας (ενώ είχε δημοσιευτεί το πρωί στην Αυγή) για τη νέα διάταξη, γεγονός που θέτει ένα τεράστιο ηθικό ζήτημα για τον Υπουργό και αφήνει χιλιάδες ανθρώπους να αισθάνονται εξαπατημένοι και ταπεινωμένοι.
Σύμφωνα με τη ρύθμιση, εάν η Επιτροπή που θα ελέγχει τη νομιμότητα και την καταχρηστικότητα των καταγγελιών σύμβασης δεν συγκληθεί, ή δεν λάβει απόφαση εντός 60 ημερών, ο εκπαιδευτικός απολύεται αυτοδικαίως! Η απολύτως προκλητική αυτή απόφαση, κόντρα σε οποιαδήποτε προγενέστερη ρύθμιση που όριζε πως πρώτα θα εκδοθεί οποιαδήποτε απόφαση από Επιτροπή, ή υπηρεσιακό συμβούλιο και μετά θα απολύεται ο εκπαιδευτικός, ενέχει ιδιαίτερους συμβολισμούς. Πρώτον, για πρώτη φορά στη νομική και θεσμική μας ιστορία, καταργείται το τεκμήριο της «αθωότητας». Ο εκπαιδευτικός απολύεται, θεωρείται δηλαδή «ένοχος», απλώς και μόνο επειδή τα μέλη μιας Επιτροπής δεν πρόλαβαν (ή δεν ήθελαν/μπορούσαν) να συνεδριάσουν και να εκδώσουν απόφαση. Δεύτερον, επειδή η παραπομπή του εκπαιδευτικού σε μια Επιτροπή γίνεται με έκθεση «αξιολόγησης» (επίσης πρωτοφανές να χρησιμοποιείται η αξιολόγηση και μάλιστα από τον ίδιο το σχολάρχη, ή άνθρωπό του – τον Διευθυντή – όχι επιστημονικά, για τη βελτίωσή του, αλλά τιμωρητικά), αν η Επιτροπή δεν βγάλει απόφαση εντός των 60 ημερών, ο συνάδελφός μας απολύεται και μάλιστα με χαρακτηρισμό παιδαγωγικής ανικανότητας, ένας χαρακτηρισμός που θα τον ακολουθεί ως το τέλος του εργασιακού του βίου, απαγορεύοντάς του να εργαστεί ξανά σε οποιοδήποτε σχολείο της χώρας! Τρίτον, είναι πασιφανές ότι η συγκεκριμένη διάταξη έχει ταξικό φορτίο. Απολύοντας τιμωρητικά τον εργαζόμενο, χωρίς καν να εξεταστεί η υπόθεσή του, η Πολιτεία κλείνει το μάτι στην εργοδοτική πλευρά και δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε να μιλήσει για συναλλαγή.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες για να κατανοήσει κάποιος τι πρόκειται να συμβεί, αν αυτή η διάταξη ψηφιστεί ως έχει. Δεν πρόκειται να υπάρξει ιδιωτικός εκπαιδευτικός που θα τολμήσει να καταγγείλει παρανομία, που δεν θα υποκύψει σε απειλές για αλλαγή βαθμολογιών, για παραχάραξη του αναλυτικού προγράμματος, για δήθεν εθελούσια παραίτηση από ώρες, για «εθελοντική» εργασία απογεύματα, βράδια, Σαββατοκύριακα και διακοπές, ακόμη και για επιστροφή χρημάτων του μισθού του (όπως δυστυχώς συμβαίνει σε αρκετά ιδιωτικά σχολεία που πληρώνουν νόμιμο μισθό μέσω τράπεζας και απαιτούν επιστροφή μέρους των αποδοχών με την απειλή της απόλυσης). Ποιος εργαζόμενος που γνωρίζει ότι, αν υψώσει το ανάστημά του, όχι μόνο θα απολυθεί αλλά δεν θα εργαστεί ποτέ πια ως εκπαιδευτικός σ’ αυτή τη χώρα θα ασκήσει τα καθήκοντά του με την αξιοπρέπεια του λειτουργού και την επιστημονική αυτονομία που απαιτεί η Παιδεία; Τα ιδιωτικά σχολεία της περιόδου Αρβανιτόπουλου θα μοιάζουν παράδεισοι εργασιακής ειρήνης σε σύγκριση με το τι μέλλει γενέσθαι.
Ειλικρινά, Κύριε Πρωθυπουργέ, αδυνατώ να πιστέψω ότι η κυβέρνησή σας δίνει τη χαριστική βολή στο χώρο, ικανοποιεί το πάγιο αίτημα των σχολαρχών για πλήρη ασυδοσία στις εργασιακές μας σχέσεις. Και τούτο δεν γίνεται με μια κυνική διάταξη, όπως αυτή του Αρβανιτόπουλου που απλώς απελευθέρωσε τις απολύσεις, αλλά χρησιμοποιεί μια κατ’επίφασιν προστατευτική και δίκαια ρύθμιση (την ανεξάρτητη επιτροπή), βάζοντάς της ρήτρα «θανάτου». Γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα τη διαπλοκή μέρους της δικαιοσύνης με το επιχειρηματικό κατεστημένο. Είναι βέβαιο ότι στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων οι Επιτροπές αυτές δεν πρόκειται να συγκροτηθούν, ιδίως όταν οι απολύσεις αφορούν εκπαιδευτικούς από συγκεκριμένα, μεγάλα ιδιωτικά σχολεία. Επομένως, οι απολύσεις θα είναι και μαζικές και ελεύθερες και μάλιστα οι εκπαιδευτικοί θα αποβάλλονται δια παντός. Δεν ξέρω τι χειρότερο θα μπορούσε να ψηφιστεί για μια επαγγελματική ομάδα και μάλιστα για τον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης. Σημειώνω, επίσης, ότι για τη διάταξη αυτή δεν υπήρξε κανένας ουσιαστικός διάλογος, καμιά ενημέρωση της πλευράς των εργαζόμενων.
Γνωρίζουμε ότι υπήρχαν περιθώρια να ψηφιστεί ρύθμιση μέχρι το Φεβρουάριο. Τονίσαμε στον κ. Υπουργό ότι η διάταξη αυτή δεν πρέπει επ’ ουδενί να ψηφιστεί τώρα. Ο κ. Γαβρόγλου είναι αμετάπειστος. Απευθύνω έκκληση να αποσυρθεί η ρύθμιση τώρα και να ξεκινήσει ένας πλατύς, συνολικός διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς για να υπάρξει μια δίκαιη νομοθέτηση πρώτα και κύρια με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, την προστασία της δημόσιας Παιδείας και την αποτροπή μετατροπής των ιδιωτικών σχολείων σε οίκους εμπορίου.
Με εκτίμηση,
Μιχάλης Κουρουτός
Πρόεδρος Δ.Σ. ΟΙΕΛΕ