Σ.Ι.Ε.Λ.Β.Ε.

Το τελευταίο διάστημα έχει «διαρρεύσει» στα ΜΜΕ η απαίτηση των «θεσμών» προς το Υπουργείο Παιδείας για αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών.
Οι πληροφορίες της Ομοσπονδίας μας κάνουν λόγο για έντονες πιέσεις, όχι της τρόικα προς την κυβέρνηση, αλλά των εκπροσώπων των σχολαρχών προς την τρόικα για να αυξηθεί το ωράριο, άρα και το μέγεθος της δωρεάν απασχόλησης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στα σχολεία. (Ήδη, με βάση έρευνα του κλαδικού μας Ινστιτούτου το 2013, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί αμείβονταν μόλις για το 60% της εργασίας που παρέχουν στα σχολεία τους). Όπως θα δείξουμε και στη συνέχεια, μια τέτοια εξέλιξη θα έχει τραγικές συνέπειες για τη δημόσια και για την ιδιωτική εκπαίδευση. Πιο συγκεκριμένα:
Δημόσια Εκπαίδευση: Η αύξηση του ωραρίου σχεδόν μηδενίζει την πιθανότητα μόνιμων διορισμών, θα οδηγήσει σε χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών και θα οδηγήσει σε λουκέτο εκατοντάδες σχολεία, κυρίως σε ορεινές, νησιωτικές και ακριτικές περιοχές. Από στοιχεία έρευνας του ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ για την εφαρμογή της αύξησης του διώρου το 2013 στη δημόσια εκπαίδευση  προέκυπτε πως η κατά 200.000 αύξηση των εργατοωρών ετησίως θα οδηγούσε σε απώλεια περίπου 11.000 θέσεων εργασίας. Από τη στιγμή που η πρόταση των «θεσμών» μιλάει για πολύ μεγαλύτερη του διώρου αύξηση του ωραρίου, οι συνέπειες θα είναι εφιαλτικές, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς ότι:

• Μόνιμοι διορισμοί δεν γίνονται και οι αναπληρωτές καλύπτουν ήδη το 60% των λειτουργικών αναγκών στις «δύσκολες» (ορεινές, νησιωτικές, ακριτικές) περιοχές. Επομένως, υπάρχει άμεσος κίνδυνος ένα μεγάλο τμήμα του μαθητικού πληθυσμού να μείνει κυριολεκτικά χωρίς σχολεία!
• Το γεγονός ότι στα δημόσια τεχνικά λύκεια (ειδικά στη Β’ και Γ’ Λυκείου) υπηρετεί πολύ μεγάλος αριθμός ειδικοτήτων που δεν θα μπορούν να καλυφθούν.

Ιδιωτική Εκπαίδευση: Όπως θα αναλύσουμε στη συνέχεια, οι βασικές συνέπειες είναι δύο. Ένα ιλιγγιώδες τσουνάμι απολύσεων που ενδεχομένως να αγγίξει το ένα τρίτο των εκπαιδευτικών και η εκρηκτική αύξηση της κερδοφορίας των ιδιοκτητών που μπορεί να υπερβεί τα 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, πάνω βέβαια στις πλάτες των εκπαιδευτικών.
Μοναδικοί κερδισμένοι από την αύξηση του ωραρίου, οι επιχειρηματίες της εκπαίδευσης που δεν θα ωφεληθούν μόνο από την τεράστια εισροή χρημάτων στα ταμεία τους, αλλά κυρίως από την κατάρρευση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, την οποία θα επιχειρήσουν να καλύψουν με το άνοιγμα ιδιωτικών δομών σε όλη τη χώρα, μετατρέποντας το δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα. Η πίεση, επομένως, που ασκείται στην τρόικα για να αυξηθεί το ωράριο των εκπαιδευτικών είναι από χρόνια σχεδιασμένη και μελετημένη για να τορπιλιστεί κατά κύριο λόγο η δημόσια εκπαίδευση.
Το σενάριο αυτό το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τους εκπροσώπους της τρόικα από το 2010. Ποιος ξεχνά την παρέμβαση, μέσω υπομνήματος προς την τρόικα, μεγαλοσχολάρχη από τη Θεσσαλονίκη για την κατεδάφιση του εργασιακού καθεστώτος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών; Ποιος ξεχνά τα e-mails της ντροπής των σχολαρχών προς την τρόικα που μέσω της μεσολάβησης ανώτατου στελέχους του Υπουργείου Παιδείας – με πλαστό τίτλο σπουδών, παρακαλώ – παρουσιάστηκαν ως δήθεν απαιτήσεις της τρόικα προς την κυβέρνηση; Ποιος ξεχνά το ρόλο του Αλβανού τοποτηρητή του ΔΝΤ Niko Hobdari και τα ραντεβού του με συγκεκριμένους ιδιοκτήτες;  (Ένα μικρό χρονικό της αγαστής συνεργασίας τρόικα-σχολαρχών 2010-14 μπορείτε να διαβάσετε εδώ).
Βεβαίως, η συνεργασία αυτή συνεχίζεται αμείωτη μέχρι και σήμερα, ίσως ακόμη πιο εντατικά. Ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ είχε ανοιχτά καταγγείλει το 2016 στη Βουλή την ανήθικη αυτή σχέση, αποκαλύπτοντας ότι ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στη χώρα μέχρι τότε Wes Mc Grew είχε υπάρξει διευθυντικό στέλεχος δύο μεγάλων ιδιωτικών σχολείων της χώρας και ότι ήταν ο μόνος της τρόικα που πεισματικά αρνούνταν τις αλλαγές του Νόμου Αρβανιτόπουλου, θέτοντας ισχυρό βέτο στο καθεστώς ελεύθερων απολύσεων και κατάργησης της εποπτείας του Υπουργείου Παιδείας στα ιδιωτικά σχολεία.  Επίσης, το Μάιο του 2017 η ΟΙΕΛΕ είχε ζητήσει ανοιχτά ραντεβού με τους εκπροσώπους της εκπαιδευτικής τρόικα (χωρίς, φυσικά, καμιά απάντηση…) αποκαλύπτοντας ότι τα μέλη της είναι Έλληνες υπήκοοι και μάλιστα κάποιοι εξ αυτών διατηρούν στενές σχέσεις με ιδιωτικά σχολεία.
Μετά την προαναγγελία εγκυκλίου που είχε εκδώσει το 2013 ο τότε Υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος για την αύξηση δύο ωρών στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα των εκπαιδευτικών, το ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ προχώρησε σε έρευνα-προσομοίωση, ώστε να αποτυπωθούν οι επιπτώσεις της εφαρμογής της στην ιδιωτική εκπαίδευση. Συνιστούμε στους συναδέλφους που θα μελετήσουν εκ νέου τα στοιχεία της έρευνας να θυμούνται ότι τα αποτελέσματά της αφορούν αύξηση διώρου (κι όχι 6 ωρών που απαιτούν σήμερα οι σχολάρχες μέσω των «θεσμών»). Επομένως, οι συνέπειες με μια τέτοια ρύθμιση θα είναι πολλαπλάσιες και δραματικές.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή σε σύνολο 115 ιδιωτικών σχολείων και 4747 εκπαιδευτικών πλήρους και μερικού ωραρίου:

• Το σύνολο των διδακτικών ωρών που παρέχονται εβδομαδιαίως αυξάνεται από 68.357 σε 77.851 (περίπου 9.500 ώρες!)
• Οι απολύσεις λόγω αύξησης του ωραρίου υπολογίζονται σε 527, ήτοι στο περίπου 11% των υπηρετούντων!
• Η απώλεια εσόδων για τους εκπαιδευτικούς σε περίπου 7,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως
• Τα κέρδη για τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων σε περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο!

Αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος τις δραματικές συνέπειες στη δημόσια και στην ιδιωτική εκπαίδευση μιας αύξησης ωραρίου που θα είναι μάλιστα κατά πολύ μεγαλύτερη των δύο ωρών του 2013. Η κατάρρευση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και η δραματική μείωση του μισθολογικού κόστους στην ιδιωτική εκπαίδευση δίνουν στους επιτήδειους επιχειρηματίες που δρουν στο χώρο της Παιδείας τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους για πλήρη εμπορευματοποίηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
ΥΓ Ελπίζουμε να υπάρξει αυτή τη φορά συνεργασία με τα υπόλοιπα συνδικάτα της εκπαίδευσης (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) μπροστά στον κίνδυνο εφαρμογής μιας πολιτικής που θα διαλύσει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα προς όφελος μιας μικρής επιχειρηματικής ομάδας εις βάρος της κοινωνίας και ιδίως των παιδιών που προέρχονται από τις τάξεις των μη προνομιούχων.