Αναρτήσεις
Ιστορικό ντοκουμέντο: Μια κορυφαία μορφή του Ελληνικού Ακαδημαϊκού χώρου, ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, δίνει ως Υπουργός Παιδείας συνέντευξη στον «Ιδιωτικό Εκπαιδευτικό» το 1990
Ο «Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός», η έντυπη έκφραση του κλάδου μας, είχε την τιμή να φιλοξενήσει το 1990 συνέντευξη μιας κορυφαίας προσωπικότητας, του φιλόσοφου, στοχαστή και πανεπιστημιακού δασκάλου Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου που είχε τοποθετηθεί στη θέση του Υπουργού Παιδείας κατά τη διάρκεια της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ζολώτα.
Πιο συγκεκριμένα, οι συνάδελφοι Δ. Τσιαγκλής και Ν. Γεωργούλη στις 21-03-1990 επισκέφτηκαν στο γραφείο του τον τότε Υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, ο οποίος παραχώρησε συνέντευξη στην ΟΙΕΛΕ.Μάλιστα ήταν η πρώτη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου σε οποιοδήποτε συνδικαλιστικό, ή εκπαιδευτικό έντυπο, γεγονός που την καθιστά ιστορικό κειμήλιο.
(οι εκπαιδευτικοί Δ. Τσιγκλής και Ν. Γεωργούλη – εδώ με τον ιστορικό ηγέτη της ΟΙΕΛΕ Γ. Φυσάκη – που πήραν την Συνέντευξη από τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο)
Κεντρικός τίτλος της συνέντευξης η φράση του Δεσποτόπουλου «Η Παιδεία είναι το οχυρό του Έθνους». Ο τότε Υπουργός μίλησε στους συναδέλφους για μια σειρά ζητημάτων και σήμερα σταχυολογούμε ορισμένες ενδιαφέρουσες και εξαιρετικά επίκαιρες απόψεις του.
Για το τι σημαίνει να είσαι δάσκαλος
«Να είναι κανείς δάσκαλος σημαίνει να είναι πλάστης ανθρώπων κατά κάποιο βαθμό. Δηλαδή εκείνος που έχει παραλάβει το νέο ανθρώπινο πλάσμα, εφοδιασμένο απλώς με βιολογικό δυναμισμό και το χειραγωγεί δια μέσου των αγαθών του πολιτισμού για να το καταστήσει αληθινό άνθρωπο. Φυσικά η παιδεία γίνεται από το ανθρώπινο περιβάλλον γενικά, ιδιαίτερα μέσα σ΄ αυτό που ονομάζουμε οικογένεια. Αλλά η μεθοδευμένη και γι΄ αυτό πιο αποδοτική παιδεία είναι εκείνη που γίνεται από το δάσκαλο. Ο δάσκαλος χειραγωγεί τις νέες ψυχές προς τα αγαθά του πολιτισμού και ο δάσκαλος δημιουργεί στον άνθρωπο αισθαντικότητα και ευθυκρισία και την ικανότητα γενικά να αυτοκαθορίζεται πια ο νέος άνθρωπος προς το «ζειν» και προς το ευ ζειν.
Για το εκπαιδευτικό μέλλον, τη Δια Βίου Μάθηση και τη φυγή νέων στο εξωτερικό
«Προσπαθούμε (του νέου ανθρώπου) να του εμφυσήσουμε την αγάπη για τη μάθηση και να του δώσουμε την ικανότητα για τη μάθηση, ώστε, κι αν τυχόν παλαιωθούν αυτά που μαθαίνει σήμερα και που ισχύουνε ως τεχνική της εργασίας, να είναι ικανός με δική του πρωτοβουλία, μένοντας δια βίου μαθητής, να ενημερώνεται διαρκώς στις νέες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής. Για την Ελλάδα ειδικότερα υπάρχει το πρόβλημα, πώς θα αντιμετωπίσει την χαρύβδεια έλξη της μεγάλης χοάνης που θα είναι η Ευρώπη και το προέκταμά της, η Αμερική, ώστε να μη φύγουν από τη χώρα μας τα δυναμικότερα στοιχεία του λαού μας, αλλά και να μην πιθηκίζουν ορισμένοι εδώ στην Ελλάδα τα ξένα πρότυπα (…) Πρέπει αντίστροφα να επιτύχουμε, ώστε οι ξένοι να έρχονται στην Ελλάδα για τις σπουδές των ελληνικών γραμμάτων και της φιλοσοφίας και της πολιτικής».
Το ιδανικό εκπαιδευτικό κλίμα μέσα στο οποίο ο εκπαιδευτικός μπορεί να επιτελέσει το λειτούργημά του
«Οι δάσκαλοι πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους λίγο σαν αποστόλους, να πιστεύουν ότι δεν ανήκουν στη σειρά των άλλων ανθρώπων, ότι έχουν επαυξημένο χρέος αυστηρού βίου και ηθικών εξάρσεων, να αντλούν δε από την απεραντοσύνη της ανθρώπινης ελευθερίας δυνάμεις, ώστε να ανταποκριθούν στο έργο τους μη επιτρέποντας στον εαυτό τους οιαδήποτε μικρόλογη συμβιβαστική στάση (…) ο κάθε δάσκαλος τη στιγμή που βρίσκεται στο λειτούργημά του να θεωρεί τον εαυτό του επιφορτισμένο κατεξοχήν με καθήκοντα και μάλιστα στο χώρο τον πιο ευγενικό που να μπορεί να έχει ένας λειτουργός οιασδήποτε κοινωνίας».
Για την επιχειρηματική διάσταση στην ιδιωτική εκπαίδευση
«Εύχομαι και οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων να έχουν μια επίγνωση αποστολής και να μην αισθάνονται ως επιχειρηματίες. Ίσως θα έπρεπε να υπάρχει μια νομοθετική ρύθμιση ότι τα ιδιωτικά σχολεία επιτρέπονται μόνο να είναι στα χέρια προσωπικοτήτων με συνείδηση αποστολής εκπαιδευτικής κι όχι ανθρώπων με διάθεση πλουτισμού απλώς».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου