Υπόμνημα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος προς τη Βουλή των Ελλήνων

Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,

Το σχέδιο νόμου που κατέθεσε προς ψήφιση στη Βουλή το Υπουργείο Παιδείας σε ό, τι αφορά τις ρυθμίσεις θεμάτων της ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν αποτελεί προϊόν συναίνεσης. Η Υπουργός, στο πλαίσιο της διαβούλευσης, συγκάλεσε έναν τριμερή διάλογο για ν’ αγνοήσει τελικά τα σημεία συναίνεσης που προσεγγίστηκαν μεταξύ των θεσμικών συνομιλητών (Υπουργείου-εκπαιδευτικών-ιδιοκτητών) όπως καταγράφηκαν και παραδόθηκαν στο νομοπαρασκευαστικό επιτελείο του Υπουργείου για να διατυπωθούν ως άρθρα του σχεδίου νόμου. Αντ’ αυτών στο κείμενο που κατατέθηκε στη Βουλή περιλήφθηκαν μόνον οι μονομερείς διεκδικήσεις των ιδιοκτητών που όχι μόνο απορρίφθηκαν από τους εκπαιδευτικούς αλλά και επικρίθηκαν και από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ως αδιάλλακτες και μειωτικές για λειτουργούς της εκπαίδευσης. Προφανώς όμως τελικά πρυτάνευσαν απόψεις που δεν κατατέθηκαν στο διάλογο.
Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις καταργούνται το άρθρο 13 του ν. 2986/2002 και το άρθρο 5 του ν.3194/2003 που και τα δύο προτάθηκαν από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (το δεύτερο μάλιστα υπερψηφίστηκε από όλες τις πτέρυγες της Βουλής) για να ρυθμίσουν τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων, ενισχύοντας τη νομιμότητα και τη διασφάλιση ποιότητας στην ιδιωτική εκπαίδευση που πάντοτε, τότε όπως και τώρα, διεκδικείται από οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Έτσι οι εκπαιδευτικοί χάνουν εργασιακά δικαιώματα που κατέκτησαν σταδιακά σε βάθος 15ετιας, αλλά κυρίως χάνουν την αναγνώριση από την πολιτεία του λειτουργού της εκπαίδευσης και επανέρχονται εν μια νυκτί σε status «υπαλλήλου επιχείρησης» – όπως είχε δηλωθεί γι’ αυτούς στη Βουλή το 1997 – που απολύεται ελευθέρα και αναιτιολόγητα σε οποιαδήποτε φάση της σταδιοδρομίας του.
Εκπαιδευτικοί που σήμερα υπηρετούν ως Σύμβουλοι και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ενιαία στη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση, εκπαιδευτικοί που επιτηρούν, εξετάζουν και διορθώνουν γραπτά στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα πανεπιστήμια, που διορίζονται από δημόσια αρχή, που αντιμετωπίζονται από το νόμο σε θέματα αξιολόγησης κι επιμόρφωσης ενιαία με τους δημόσιους εκπαιδευτικούς, που υπογράφουν ισότιμους απολυτήριους τίτλους μαθητών, έγκυρους για να τους εισαγάγουν στα πανεπιστήμια ή να τους εξασφαλίσουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, που αποσπώνται, όπως και οι δημόσιοι, για να στελεχώσουν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ή δομές δια βίου μάθησης, που συνεισφέρουν στην ανανέωση της εκπαίδευσής μας συνεργαζόμενοι με το Υπουργείο Παιδείας, εκπαιδευτικοί των ισοτίμων σχολείων με οργανικές θέσεις και συνταξιοδοτικό καθεστώς δημοσίου παραδίδονται στο διευθυντικό δικαίωμα του επιχειρηματία – παρά τον περιορισμό που θέτει σε αυτό το άρθρο 16 του Συντάγματος και που σεβάστηκε μέχρι σήμερα το νομικό πλαίσιο – ο οποίος μπορεί πλέον ελεύθερα να τους απολύει ή να μειώνει το ωράριό τους (άρα και την αποζημίωσή τους, αν τους απολύει).
Ενδεχόμενη (απευκταία) υπερψήφιση από τη Βουλή της ρύθμισης αυτής θα προκαλέσει αθρόες απολύσεις, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων το 1990 από τον τότε ΥΠΕΠΘ κ. Β. Κοντογιαννόπουλο, που είχε ως αποτέλεσμα ν’ απολυθούν πάνω από 300 εκπαιδευτικοί μέχρι το καλοκαίρι του 1992. Σχετική ερώτηση στη Βουλή (αρ. 799/10.7.1991) κατέθεσαν οι τότε Βουλευτές (και νυν Πρόεδροι της Κυβέρνησης και της Βουλής, αντίστοιχα) κ.κ. Γ. Παπανδρέου και Φ. Πετσάλνικος.
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για το εάν η εργασιακή ανασφάλεια θα ενισχύσει τη νομιμότητα της λειτουργίας και την ποιότητα της εκπαίδευσης των ιδιωτικών σχολείων. Η απόφαση του ΣτΕ αρ. 622/2010, ύστερα από προσφυγή των ιδιοκτητών κατά του εργασιακού καθεστώτος που ανατρέπει σήμερα αιφνιδιαστικά η Υπουργός Παιδείας εγκαινιάζοντας τις ελεύθερες απολύσεις, είναι σαφής: η εργασιακή ασφάλεια των εκπαιδευτικών ενισχύει την ποιότητα του έργου τους και τη νομιμότητα, καθώς λειτουργεί ως ανάχωμα στις πιέσεις οικονομικών ή πελατειακών συμφερόντων, και γι’ αυτό είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας. Αντίθετα, η παραίτηση της πολιτείας από τη συνταγματική της υποχρέωση να εποπτεύει την εκπαίδευση στα ιδιωτικά σχολεία και η εκχώρηση αυτής της υποχρέωσης στα συμφέροντα και τις πιέσεις της αγοράς μετατρέπει τα εκπαιδευτήρια σε πρατήρια. Γι’ αυτό ζητούμε από την εθνική αντιπροσωπεία να μην υπερψηφίσει τις εν λόγω ρυθμίσεις.