Η πιστή εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου δόγματος στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη για τη θεραπεία των τεράστιων προβλημάτων που προκάλεσε η ίδια η κρίση του νεοφιλελευθερισμού απειλεί να ισοπεδώνει κεκτημένα και κατακτήσεις δεκαετιών. Με πρόσχημα το μνημόνιο η κυβέρνηση προχωρά στην ψήφιση του πιο σκληρού, άδικου και μονομερούς ασφαλιστικού και εργασιακού νόμου από την εποχή της Μεταπολίτευσης ανακαλύπτοντας για άλλη μια φορά την σύγχρονη, τώρα, Αμερική ως παράδειγμα εργασιακού μεσαίωνα των ελεύθερων απολύσεων χωρίς αποζημιώσεις, της ανασφάλιστης εργασίας, της ζούγκλας των ντόπιων και ξένων κολασμένων της αμάθειας, του αναλφαβητισμού και της παραβατικότητα. Η σύνταξη μετατρέπεται σε φιλοδώρημα που θα προσφέρεται όταν πλέον οι εργαζόμενοι έχουν εξαντλήσει τα βιολογικά τους όρια. Οι εργασιακές ρυθμίσεις ουσιαστικά νομιμοποιούν τις παρανομίες και την εργοδοτική ασυδοσία που συμβαίνουν εδώ και χρόνια, τις θωρακίζουν θεσμικά και τις εμβαθύνουν. Η δε ουσιαστική κατάργηση της διαιτησίας καταλύει το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 22, παρ. 1 και 2) , καθώς δεν επιτρέπει πλέον να υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις, αλλά και συγκρούεται με τις ρυθμίσεις των κοινοτικών οδηγιών 2000/43 και 2000/78/ΕΚ. Η εποχή του ασφαλιστικού και εργασιακού μεσαίωνα ξεκινά.
Στην αδράνεια, στο σάστισμα και στο φόβο που προκαλεί η επέλαση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας η απάντηση είναι μία. Μαζική, συλλογική κινητοποίηση, άρνηση στα μέτρα, κατάφαση στην ζωή μας. Ποτέ δεν κερδήθηκε κάτι χωρίς τη δράση των εργαζόμενων. Την ώρα που τα πιο σημαντικά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας αποκαθηλώνονται είναι χρέος όλων απέναντι στους εαυτούς μας, στις οικογένειές μας και στην κοινωνία να μην αφήσουμε αυτή την αδιάντροπη κυβερνητική πρόκληση αναπάντητη. Δεν δίνουμε άλλοθι σ’ αυτούς που θεωρούν πως η κοινωνία αποδέχεται τα μέτρα που αφαιρούν πρόνοιες και κατακτήσεις εργαζομένων, εκχωρώντας τις στην ασύδοτη αγορά και στους εργοδότες. Όλοι συμμετέχουμε στην 24ωρη γενική απεργία της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ την Τρίτη 29/6 και στη συγκέντρωση στο ΕΚΘ, στις 11:00 π.μ.
Η οικονομική κρίση δεν είναι αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων επιλογών και συνταγών, αλλά προκλήθηκε από τον παράλογο κρατικό παρεμβατισμό. Και στην αρχική εμφάνιση των προβλημάτων αλλά και στην συνέχεια, μετά την παρέμβαση των κυβερνήσεων δηλαδή στην οικονομία. Και δεν αποτελούν αυτά γνώμες δικές μου μόνο. Εκφράζουν δεκάδες γνωστούς αμερικανούς οικονομολόγους αλλά και τους 171 βουλευτές του Κογκρέσου που καταψήφισαν το καταστροφικό πακέτο διάσωσης των Τραπεζών του κ. Πόλσον.
ΑπάντησηΔιαγραφήSymfono! Idios stin Ellada opou i kratikh paremvash stin oikonomia kai tis morfes tis einai terasties (proslipseis, dimosioi foreis)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνούσε κανείς μαζί σας, αν στις οικονομίες, που δεν υπάρχουν τέτοιου είδους κρατικές παρεμβάσεις, λείπουν και η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση, η πορνεία, τα ναρκωτικά, η κακή εκπαίδευση ... Επειδή η παγκόσμια ιστορία του 20ου αιώνα βρίθει παραδειγμάτων που αναιρούν τη λογική σας "λιγότερο κράτος = ευτυχής κοινωνία", μάλλον θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί, όταν εισηγούμαστε πανάκειες, και ιδιαίτερα τώρα που τα νέα μέτρα καταστρέφουν τις ζωές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Παπαδόπουλος
Η Ελλάδα που κατέρρευσε είναι μία χώρα που εφάρμοσε έναν εκχυδαϊσμένο, βαλκανικού τύπου κεϋνσιανισμό. Οι ιδέες του Λόρδου Κέυνς και των επιγόνων του, που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια, έδωσαν ιδεολογική επικάλυψη στο υψηλό δημόσιο χρέος, καθαγίασαν τις υψηλές κρατικές δαπάνες και, με τη δημιουργία ενός γενναιόδωρου «κράτους πρόνοιας», μας χάρισαν την ψευδαίσθηση του «δωρεάν γεύματος». Μόνο που πια η κυβέρνηση μεγάλωσε τόσο πολύ που οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να τη χρηματοδοτήσουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδήμων επί των οικονομικών δεν είμαι, όμως, αφού μιλάτε για "φορολογούμενους που δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν" πλέον τα χρέη, φαντάζομαι ότι εννοείτε μόνον τους μισθωτούς και συνταξιούχους ξεχνώντας τις ΑΕ : μια ματιά στα τραπεζικά, εφοπλιστικά και γενικότερα μεγαλοαστικά κέρδη των τελευταίων δεκαετιών αποδεικνύει ότι το ελληνικό κράτος ενίσχυσε κυρίως την εγχώρια παρασιτική αστική τάξη εξασφαλίζοντάς της παράνομα και αφορολόγητα κέρδη από τη μια και κοινωνική γαλήνη από την άλλη. Και όταν ο κύβος ερρίφθη την ξαναπροστατεύει μεταθέτοντας το βάρος στα ψίχουλα των αμοιβών των ελλήνων εργαζόμενων. Έτσι, δε μπορώ παρά να διαφωνήσω μαζί σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Παπαδόπουλος
Στην τελευταία σύνοδο των 20 ισχυρότερων οικονομικά κρατών στον κόσμο αποφασίσθηκε να περικοπούν οι δημόσιες δαπάνες στο μισό περίπου μέσα στα επόμενα χρόνια. Και να προωθηθούν πολιτικές ανάπτυξης μέσα από την ενίσχυση της λαικής κατανάλωσης. Αυτά, για τις ισχυρότερες οικονομικά χώρες. Η διαλυμένη οικονομικά δική μας χώρα αδυνατεί να ακολουθήσει ένα παρόμοιο δρόμο. Αρνείται να μειώσει τον δημόσιο τομέα (δεν έχουν κλείσει άχρηστες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί) ενώ οι φόροι που συνέχεια επιβάλλονται σκοτώνουν την αγορά υπονομεύοντας την κατανάλωση. Και η αντιπολίτευση καταγγέλλει και τις λίγες ακόμα πρωτοβουλίες που παίρνει η κυβέρνηση. Ζητώντας αυνήθως κι άλλους φόρους. Και καμία απόλυση στο δημόσιο. Δεν βλέπει κανείς την καταστροφή που έρχεται; ...
ΑπάντησηΔιαγραφήTO ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφή"«Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!». Το μοναδικό έθνος των αθώων που υπάρχει στην υφήλιο. Σ' αυτό το έθνος πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι: το σύστημα, το κράτος, η Πολιτεία, οι πολιτικοί. Ποτέ οι πολίτες. Αυτοί είναι οι μονίμως παραπλανημένοι· τα μωρά που κάποιος τους παίρνει από το χέρι και τους διορίζει στο Δημόσιο.
Σ' αυτό το έθνος των αθώων φταίνε μόνο οι πολιτικοί που οι ΔΕΚΟ πλημμύρισαν από υπαλλήλους, λες και οι προσληφθέντες ήταν Αλβανοί. Τις πιο γοερές κραυγές τις βγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτόχρονα ζητάει την πρόσληψη άλλων 100.000 για να ξεπεράσουμε την κρίση. Ακούμε τους συνδικαλιστές να διεκτραγωδούν τα χάλια της δημόσιας διοίκησης, λες και στα υπηρεσιακά συμβούλια (όπου ξεπλένονται όλες οι αμαρτίες των υπαλλήλων) υπηρετούν στελέχη της Μπούντεσμπανκ. Ακούμε εφοριακούς να απεργούν ζητώντας την πάταξη της φοροδιαφυγής, λες και πρέπει να βγουν οι μανάβηδες για να κάνουν ελέγχους. Βλέπουμε την ΟΛΜΕ να καταγγέλλει την παραπαιδεία, λες και τα ιδιαίτερα τα κάνουν Ισλανδοί ψαράδες. Ακούμε τους αγρότες να δηλώνουν «ανενημέρωτοι», λες και πρέπει άλλοι να διαβάσουν εφημερίδες και να τους πουν ότι οι επιδοτήσεις τέλειωσαν και το βαμβάκι πέθανε. Βλέπουμε επιχειρηματίες να κλαίνε για την καταβαράθρωση της παραγωγικότητας, λες και η αύξησή της είναι κάτι σαν τη θεία φώτιση που έρχεται από τον ουρανό. Βλέπουμε τους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ να διαδηλώνουν «μαχητικά» και μετά να καταγγέλλουν τη βία της αστυνομίας. Βλέπουμε το ΚΚΕ να καταλαμβάνει τα στούντιο της τηλεόρασης κι αν γίνει κάποια μήνυση να σκούζει «ποινικοποίηση των αγώνων». Βλέπουμε τους ταξιτζήδες να γκρινιάζουν για την κίνηση και τους δημοσιογράφους για την ποιότητα της ενημέρωσης. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε την κ. Λιάνα Κανέλλη να καταγγέλλει την πολιτεία γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος για το κάπνισμα..."
Π. ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Η λογική του "πονάει δόντι, κόβω κεφάλι" είναι απόλυτη και λανθασμένη. Και πίσω της κρύβεται η βουλιμία των επιχειρηματιών να αλώσουν κάθε δημόσιο αγαθό : νερό, ηλεκτρικό, εκπαιδευση, υγεία κλπ. Τα σοβαρά προβλήματα της κομματοκρατίας παντού δεν δίνουν "ελευθέρας" στο ξεπούλημα κάθε κοινωνικού και κοινωφελούς αγαθού. Πρεπει να απαντήσετε σε τι πιστεύετε : στο καλό του λαού (φθηνές και ποιοτικές υπηρεσίες και αγαθά ελεγχόμενες από την πολιτεία) ή τα κέρδη των "επενδυτών" (ακριβές υπηρεσίες και αγαθά αμφίβολης ποιότητας για λίγους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ενδιαφέρον παρακολουθώ την αξιόλογη ιδεολογική αντιπαράθεση στο συγκεκριμένο topic, εδώ και μερικές ημέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε απάντηση του τελευταίου post θα επέλεγα τίποτε κρατικό. Πουθενά και ποτέ δεν πραγματώθηκε "αγαθό κρατικό με υψηλή ποιότητα και φθηνό".
Τα παραδείγματα άπειρα τριγύρω μας: Επικοινωνίες, εκπαίδευση, υγεία, ασφάλιση, μεταφορές, διαδίκτυο, τηλεόραση/ραδιόφωνο/Τύπος, όπου ο ιδιωτικός τομέας είτε υπερτερεί συντριπτικώς είτε η απελευθέρωση της αγοράς ωφέλησε τον καταναλωτή. Κρατικές μόνον οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, ει δυνατόν.
Η "κρατική παραγωγή" είναι εκείνη που καταστρέφει την οικονομία μας: ΔΕΚΟ με τεράστια ελλείμματα, μειωμένη παραγωγικότητα, υψηλό κόστος παραγωγής, χαμηλή ποιότητα αγαθών και υπηρεσιών, στρατιές κρατικοδίαιτων κομματικών συνδικαλιστών, ρουσφέτια κοκ. Τα πρότυπα της κρατικής παραγωγής έχουν αποσαθρωθεί...
Το καλό του λαού είναι η καλύτερη δυνατή υπηρεσία στο χαμηλότερο δυνατό κόστος και αυτά μόνον ο ανταγωνισμός και η ελεύθερη αγορά μπορούν να τα εγγυηθούν.
Τι έγινε με την Ολυμπιακή και τον ΟΣΕ; Γιατί δεν αφέθηκαν να χρεοκοπήσουν; Ο ΟΣΕ με χρέη που αγγίζουν τα 10 δισ. ευρώ μπορεί και πληρώνει μισθούς τριπλάσιους ή και τετραπλάσιους από τους μισθούς της αγοράς και απασχολεί δύο και τρεις φορές περισσότερους από όσους χρειάζεται. Γιατί όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον προτελευταίο σχολιαστή θα πρότεινα να λάβει υπόψιν του ότι δεν αναφέρθηκα σε τίποτε "κρατικό", αλλά κοινωνικό και κοινωφελές. Μπορούν κοινωφελείς υπηρεσίες να παρέχουν σε υψηλότατη ποιότητα επιχειρήσεις λαϊκής βάσης με έλεγχο από κοινωνικούς φορείς, δήμους ή ό,τι άλλο. Το κρατικό ως αντίπαλο δέος του αγοραίου δεν είναι μονόδρομος. Αναφορικά με την ελεύθερη αγορά, ας ρίξετε μια ματιά σε ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο : εκπαίδευση, υγεία, ασφάλιση αποσαρθρωμένα : τα αγαθά αυτά αφορούν μόνο όσους έχουν πολλά χρήματα, ενώ οι άστεγοι στις ΗΠΑ ξεπερνούν 3 φορές τον πληθυσμό της Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τριετές πάγωμα μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δεν θα λύσει το πρόβλημα. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να το απαλύνει, αλλά μακροπρόθεσμα μόνο η μη κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα μπορεί να έχει αποτελέσματα. Και, δυστυχώς, ο μόνος τρόπος για να έχεις υγιή επιχειρηματικότητα είναι ο σκληρός τρόπος: Αφήνοντας επιχειρήσεις να χρεοκοπήσουν ώστε να ανοίξει ο δρόμος σε άλλες πιο παραγωγικές να ανθήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να λειτουργησει η επιχειρηματικότητα αφού ο νέος Λαφονταίν (Ρέππας) υπερασπίστηκε τις ΔΕΚΟ σαν συνδικαλιστής και δεν τους έγινε μάθημα το πώς έκλεισαν τα Ναυπηγεια (αυτοί και οι συνδιοικούντες συνδικαλιστές) όταν το 1996 ενας ηλεκτροσυγκολλητής έπαιρνε 1.500.000 δρχ το μήνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όταν προσέλαβε ο πολύπαθος ΟΣΕ 45 ατομα για να μη μείνουν χωρις εργασία και εκαναν - τότε- όπως όλοι οι τεχνίτες του ΟΣΕ 180.000 το μήνα...
Οι οργανωμένες κοινωνίες οφείλουν οι ίδιες να καθορίζουν τις ανάγκες τους και τους στόχους τους. Πολλοί, δυστυχώς, σαν εσάς τοποθετούν το ατομικό, ιδιωτικό συμφέρον λίγων πάνω από το συμφέρον των πολλών. Έχουμε τρόπους να μην γίνει η κοινωνία ζούγκλα για το 95% του πληθυσμού της. Είμαστε περισσότεροι,και αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή