Ανακοίνωση για την προκλητική απόφαση του Υπουργού Εργασίας να καταργήσει την διαιτητική απόφαση για αύξηση 1,5 % στους εκπαιδευτικούς των ΙΕΚ

Αθήνα, 22/7/2010

Αρ. Πρωτ.: 19830

Η απόφαση του Υπουργού Εργασίας κ. Λοβέρδου να καταργήσει, μεταξύ άλλων διαιτητικών αποφάσεων, τη διαιτητική απόφαση που προέβλεπε αύξηση 1,5% στις αποδοχές των εκπαιδευτικών των Ι.Ε.Κ. με πρόσχημα το μνημόνιο είναι ένα ακόμη αναπάντεχο δώρο στους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι έχουν συσσωρεύσει, λόγω των απελευθερωμένων διδάκτρων μετά το 2004, άφθονο πλούτο από το υστέρημα των ελλήνων πολιτών. Ο κ. Λοβέρδος μάχεται να μην θιγούν τα υπερκέρδη των ιδιοκτητών, αγνοώντας επιδεικτικά πως κάποιοι εξ αυτών έχουν επιδείξει προκλητική ασυνέπεια απέναντι στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.

Αλήθεια, ενδιαφέρθηκε ο υπουργός να διαπιστώσει εάν εφαρμόζονται (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συλλογικές συμβάσεις στα Ι.Ε.Κ.; Γνωρίζει ο Υπουργός πως οι εκπαιδευτικοί των Ι.Ε.Κ. συγκαταλέγονται ανάμεσα στους χαμηλότερα αμειβόμενους εκπαιδευτικούς και εργάζονται υπό μεσαιωνικούς όρους; Γιατί κάνει τα στραβά μάτια προς χάρην αυτών που χρωστούν θηριώδη ποσά στο Δημόσιο και έχουν ουσιαστικά με τις παρανομίες τους οδηγήσει την οικονομία της χώρας σ’ αυτό το δραματικό σημείο; Για ποιο λόγο επιμένει να τιμωρεί αυτούς που δε φταίνε σε τίποτε, ενώ χαϊδεύει τους εισπράκτορες του παράνομου πλούτου και τους μεγαλοοφειλέτες του κράτους;

Η αύξηση του 1,5% που προέβλεπε η διαιτητική απόφαση μετά από πρόταση και των ιδιοκτητών, αν και η μεσολαβητική απόφαση είχε δεχτεί αύξηση 3,5%, είναι ψίχουλα μπροστά στον πακτωλό πλούτου που έχουν συγκεντρώσει οι ιδιοκτήτες των Ι.Ε.Κ, παρά ταύτα όμως αποτελεί μια έσχατη ασπίδα προστασίας των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων για τους λειτουργούντες υπό καθεστώς τρόμου και παρανομίας εκπαιδευτικούς. Η απόφαση του κ. Λοβέρδου για την κατάργησή της, με την οποία προστατεύονται ανερυθρίαστα οι έμποροι και οι κερδοσκόποι της γνώσης και επιβραβεύονται οι φοροδιαφεύγοντες και εξαπατούντες το κράτος, αποτελεί μνημείο αδικίας και περίτρανη απόδειξη του παράδοξου τρόπου με τον οποίο εννοεί η κυβέρνηση την κοινωνική δικαιοσύνη.