Ένα ιστορικό της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης στη Λάρισα (1997-2016) – Ποιο είναι το τοπίο σήμερα, ποια η στάση πολιτικών προσώπων και κομμάτων

Επί τη ευκαιρία της επίσκεψης των Προέδρων ΟΙΕΛΕ και ΣΙΕΛΒΕ στη Λάρισα και της αποψινής ΓΣ των ιδιωτικών εκπαιδευτικών της Θεσσαλίας δημοσιεύουμε ένα χρονικό της ιδιωτικής εκπαίδευσης της τελευταίας εικοσαετίας στην περιοχή.

• 1997: Είκοσι χρόνια πριν… η κατάσταση της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη χώρα ήταν τραγική. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ήταν παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Ο Γεράσιμος Αρσένης στη Βουλή κατά τη διάρκεια της ψήφισης του νόμου 2525/97 δήλωνε ότι

«Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί είναι υπάλληλοι επιχείρησης και δεν δικαιούνται μοριοδότηση στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ».

• 1998: Ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ με αντιπροσωπεία του ΣΙΕΛΒΕ επισκέπτεται τη Λάρισα. Στα ισχυρά ιδιωτικά σχολεία της περιοχής (Ράπτου-Καραβάνα κ.α.) οι εργασιακές σχέσεις ήταν σκληρές. Όλοι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί απολύονταν Ιούνιο και επαναπροσλαμβάνονταν Σεπτέμβριο. Συνάδελφοι με δεκαετή και πλέον παρουσία στα ιδιωτικά σχολεία της περιοχής δεν είχαν συνεχή προϋπηρεσία με τις επιπτώσεις για την υπηρεσιακή τους εξέλιξη να είναι βαρύτατες. Επιπλέον, το κράτος έχανε τεράστια ποσά από τις ασφαλιστικές εισφορές και τη φορολογία. Το κυριότερο, όμως, ήταν ότι οι τότε υπεύθυνοι των Γραφείων Εκπαίδευσης του Νομού είχαν αναπτύξει ισχυρές σχέσεις διαπλοκής με τους επιχειρηματίες, με αποτέλεσμα η ασυδοσία και η αυθαιρεσία να οργιάζουν.

Όμως η δυναμική παρέμβαση των εκπροσώπων ΟΙΕΛΕ και ΣΙΕΛΒΕ άλλαξε το τοπίο. Μετά από σφοδρή σύγκρουση με τα Γραφεία Εκπαίδευσης και τη στήριξη των τότε Υπευθύνων του Υπουργείου Παιδείας και των ΜΜΕ της Λάρισας όλες οι συμβάσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου την επόμενη μέρα. Η πρώτη νίκη είχε επιτευχθεί…

• 2000: Ιδρύονται τα εκπαιδευτήρια Ντόλκου-Μπακογιάννη. (Προσλαμβάνει μερικούς από τους καλύτερους εκπαιδευτικούς στη Λάρισα, αλλά δυστυχώς σκοπεύει να λειτουργήσει ως σχολείο-φροντιστήριο με ανάλογες εργασιακές σχέσεις. Οι απολύσεις τότε ήταν ελεύθερες, παρόλα αυτά οι εκπαιδευτικοί στέκονταν στο ύψος των περιστάσεων και σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία της Λάρισας υπήρχαν αγωνιστές συνάδελφοι που ήταν κυματοθραύστες στην ανομία. Το Σωματείο της ΟΙΕΛΕ πληθαίνει και η φωνή του κλάδου στην περιοχή δυναμώνει.
• 2002: Το μεγάλο ορόσημο για την ιδιωτική εκπαίδευση. Ψηφίζεται, επί Υπουργίας Πέτρου Ευθυμίου και Νίκου Γκεσούλη, ο ν. 2986/2002 που άλλαξε δραματικά το τοπίο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, εξασφάλισε δίκαιες εργασιακές σχέσεις, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, για τους εκπαιδευτικούς και καταπολέμησε την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Η αποκατάσταση συνθηκών νομιμότητας στα ιδιωτικά σχολεία ενόχλησε πολλούς. Τους επιχειρηματίες αλλά και ορισμένους πολιτικούς που είχαν εθιστεί τόσα χρόνια να στηρίξουν ένα σαθρό καθεστώς διαπλοκής εις βάρος των μαθητών και της εκπαίδευσης.

• 2005: Σκάει το μεγάλο σκάνδαλο των παράνομων τίτλων σπουδών που έφερε στην επιφάνεια η ΟΙΕΛΕ. Ανάμεσα στα δεκάδες ιδιωτικά ΤΕΕ σε όλη την Ελλάδα που μοίραζαν αφειδώς πτυχία- μαϊμού, συγκαταλέγονταν αρκετά τέτοια «αμαρτωλά» σχολεία στη Λάρισα. Η ΟΙΕΛΕ διοργανώνει στην πόλη συνέντευξη τύπου, αποκαλύπτοντας την εστία εκπαιδευτικής διαφθοράς που μαινόταν στην περιοχή.

Ευτυχώς την περίοδο εκείνη Υπουργός Παιδείας ήταν η Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία όχι μόνο δεν ανέτρεψε το νόμο 2986/2002 (όπως επεδίωκε τμήμα του πολιτικού κόσμου της χώρας), αλλά ενίσχυσε αποφασιστικά την εποπτεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στη Λάρισα δύο εξαίρετοι δημόσιοι λειτουργοί, ο Γιάννης Καραμήτρος, Διευθυντής Δ.Ε. Λάρισας και η Μεταξωτή Ιωακειμίδου, Προϊσταμένη Γραφείου ΤΕΕ του Νομού, έδωσαν σκληρή μάχη για να καταπολεμηθεί η διαφθορά. Σε συνεργασία με την Ομοσπονδία πραγματοποιήθηκε έφοδος στα συγκεκριμένα, παράνομα ΤΕΕ που οδηγήθηκαν σε κλείσιμο, ενώ ασκήθηκαν πειθαρχικές και ποινικές διώξεις στους υπευθύνους τους.

• 2007: Ψηφίζεται ο περίφημος νόμος Γιαννάκου (3577/2007) που θέτει το πλαίσιο ελέγχου και ακύρωσης των παράνομων τίτλων σπουδών. Δυστυχώς ο νόμος αυτός μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, όταν και ψηφίστηκε ο ν. 4415/2016 που τον επανενεργοποιεί και τον επεκτείνει, έμεινε στα χαρτιά. Όλες οι πολιτικές ηγεσίες μετά την Μαριέττα Γιαννάκου μέχρι και το 2014 δυστυχώς στάθηκαν στο πλευρό της εκπαιδευτικής διαπλοκής.
• 2010: Ψηφίζεται ο νόμος 3848/2010 (Νόμος Διαμαντοπούλου). Αρχίζει το ξήλωμα του νομοθετικού πλαισίου για την ιδιωτική εκπαίδευση υπέρ των συμφερόντων των εργοδοτών και υπέρ της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί της περιοχής, απτόητοι από τις απειλές για απολύσεις, στέκονται στο πλάι της ΟΙΕΛΕ. Ο μεγάλος αγώνας αλλά και ο Γολγοθάς για την ιδιωτική εκπαίδευση ξεκινά.
• 2014: Η κορύφωση του δράματος. Με νομοθετική ρύθμιση Αρβανιτόπουλου αίρεται η κρατική εποπτεία από τα ιδιωτικά σχολεία με την υπαγωγή των εργασιακών σχέσεων στο υπουργείο Εργασίας και εγκαθιδρύονται οι χωρίς καμία αιτιολόγηση  μαζικές απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Στη διετία που θα ακολουθήσει καταξιωμένοι Λαρισαίοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Κλίμα τρομοκρατίας, ανάλογο με αυτό που επικρατούσε 20 χρόνια πριν, επιβάλλεται και πάλι στα ιδιωτικά σχολεία της περιοχής.
• 2016:Ο δύσκολος αγώνας του κλάδου δικαιώνεται. Ψηφίζεται ο νόμος για την Ελληνομάθεια (ν. 4415/2016) που περιέχει νομοθετική ρύθμιση για την ιδιωτική εκπαίδευση, με την οποία αποκαθίσταται η συνταγματική νομιμότητα στο χώρο, επανέρχεται η κρατική εποπτεία σε όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης και θεσμοθετούνται εκ νέου δίκαιες εργασιακές σχέσεις για τους εκπαιδευτικούς.

Τα περισσότερα κόμματα στήριξαν (ακόμη και κριτικά σε κάποιες περιπτώσεις) τη ρύθμιση. Εκτός από δύο: Τη Ν.Δ. και τη Χρυσή Αυγή.

Και επειδή είναι χρήσιμο τόσο οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί της περιοχής όσο και οι πολίτες να πληροφορηθούν ποιος επιθυμεί να υπάρχει νομιμότητα στην ιδιωτική εκπαίδευση και ποιος στηρίζει αποκλειστικά και με ιδιαίτερο ζήλο τα συμφέροντα των εργοδοτών, παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις του Μάξιμου Χαρακόπουλου, μοναδικού βουλευτή του νομού ο οποίος τοποθετήθηκε στη Βουλή κατά τη διάρκεια της ψήφισης του νόμου:

«Αντί να αναβαθμίζετε τη δημόσια εκπαίδευση, με μανία ιδεοληπτικών επιχειρείτε να ακυρώσετε την αξιολόγηση του προσωπικού, τα προγράμματα σπουδών και την ίδρυση φροντιστηρίων από τα ιδιωτικά σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί που απολύονται ας προσφύγουν στη δικαιοσύνη. Δεν μπορεί επιτροπές από την εκτελεστική εξουσία να αντικαθιστούν τη δικαιοσύνη».

Αναρωτιόμαστε: Γιατί τέτοιο μένος εναντίον των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, κύριε Χαρακόπουλε; Για ποιο λόγο, ενώ σας είχαμε ενημερώσει λίγες ημέρες πριν ότι όλοι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί που δικαιώθηκαν από τη δικαιοσύνη δεν κατόρθωσαν να επιστρέψουν στα ιδιωτικά σχολεία (ελέω της ανοχής των δικών σας κυβερνήσεων), επιμείνατε στη Βουλή ότι οι απολύσεις θα πρέπει να κρίνονται στα δικαστήρια; Γιατί ευθυγραμμιστήκατε με τις άνομες επιδιώξεις ορισμένων επιχειρηματιών της εκπαίδευσης, που και εσείς διαπιστώσατε ότι συστηματικά παραβιάζουν τη νομοθεσία;

Οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί και πολίτες ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.