ΩΡΙΜΕΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ: ΤΑ ΕΠΟΠΤΕΥΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ΜΗ ΚΡΑΤΙΚΑ) ΚΑΙ ΤΑ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ» ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΦΠΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΤΙΤΛΩΝ

Πριν από ένα χρόνο το κλαδικό ινστιτούτο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΟΙΕΛΕ δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με την εικόνα της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ε.Ε. Στην Ένωση υφίστανται δύο είδη ιδιωτικών σχολείων:
Α) Στα μη κρατικά ιδρύματα που κατά κύριο λόγο ελέγχονται από την εκκλησία, από την αυτοδιοίκηση, ή από μη κερδοσκοπικούς φορείς όπου σε πολλές περιπτώσεις απαγορεύεται η καταβολή διδάκτρων (η μεγάλη πλειονότητα των ιδιωτικών σχολείων στην Ευρώπη). Τα σχολεία αυτά υπάγονται σε αυστηρότατο κρατικό έλεγχο και εκδίδουν ισότιμους τίτλους με τα δημόσια. Τέτοιου τύπου ιδιωτικά σχολεία απαντώνται κυρίως στην Δυτική Ευρώπη και στη Σκανδιναβία
Β) Στα αμιγώς ιδιωτικά σχολεία που αποτελούν το 2,5% περίπου των σχολείων στην Ευρώπη. Τα περισσότερα από τα λεγόμενα ανεξάρτητα ιδιωτικά σχολεία δεν εκδίδουν ισότιμους τίτλους σπουδών με τα δημόσια. Τέτοιου τύπου σχολεία απαντώνται κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη.
Η εκπαιδευτική κρίση που ξεκίνησε στη χώρα μας με την εφαρμογή ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου σχεδίου το 2010 με σκοπό την πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας ανέδειξε ένα ανάλογο σχίσμα και στη χώρα μας. Πολλά σχολεία ακολούθησαν τη συνταγματική νομιμότητα σεβόμενα το αναλυτικό πρόγραμμα, τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία. Δυστυχώς όμως, πολλά άλλα προέβησαν σε αγριότητες, με αλλοίωση βαθμολογιών, καταστρατήγηση ωρολόγιων προγραμμάτων, αδήλωτη εργασία και εκτεταμένη φοροδιαφυγή, έκδοση παράνομων τίτλων, εκδικητικές απολύσεις εκπαιδευτικών.
Επειδή οι ιδιοκτήτες πολλών από τα σχολεία της δεύτερης κατηγορίας ωρύονται για πλήρη απόσυρση της κρατικής εποπτείας από την ιδιωτική εκπαίδευση και επειδή υπάρχει ήδη τεράστια βλάβη στο δημόσιο συμφέρον από την αντικοινωνική συμπεριφορά των σχολαρχών, θεωρούμε ότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσει η πολιτεία στο διαχωρισμό που ισχύει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Να υπάρχουν, δηλαδή, στην Ελλάδα δύο τύποι ιδιωτικών σχολείων:

• Στα μη κρατικά ιδιωτικά σχολεία που θα υπάγονται στις διατάξεις της εκπαιδευτικής νομοθεσίας και στην εποπτεία των εκπαιδευτικών αρχών. Τα σχολεία αυτά θα μπορούν να εκδίδουν ισότιμους τίτλους σπουδών.
• Στα «ελεύθερα-ανεξάρτητα» σχολεία (όπως ονομάζονται ήδη τα σχολεία που εκπροσωπεί ο ΣΙΣ). Τα σχολεία αυτά θα έχουν τη δυνατότητα απόλυτης αυτονόμησης από την εποπτεία της πολιτείας και επιλογής ελεύθερου προγράμματος σπουδών. Δεν θα μπορούν, όμως, να εκδίδουν τίτλους σπουδών ισότιμους με αυτούς των δημόσιων και των μη κρατικών ιδιωτικών σχολείων και οι μαθητές θα δίνουν εξετάσεις σε δημόσια εξεταστικά κέντρα υπό τον έλεγχο πιστοποιημένων αξιολογητών της πολιτείας. Επίσης, από τη στιγμή που δεν αποτελούν «ειδικές επιχειρήσεις» που παρέχουν δημόσιο αγαθό κατά το Σύνταγμα, θα υπαχθούν στις ευρύτερες ρυθμίσεις των αμιγών επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα (πχ επιβολή ΦΠΑ).

Ο διαχωρισμός των ιδιωτικών σχολείων σε δύο κατηγορίες ενδεχομένως να αποτελεί μια ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση στην παθογένεια της ανομίας στην ιδιωτική εκπαίδευση.