ΟΙΕΛΕ : ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΨΕΥΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΝΤΟΥΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΠΕΡΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ

Ο Δημήτρης Μαντουλίδης, του γνωστού εκπαιδευτηρίου, ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά η «δράση» του περιορίστηκε σε μια ομιλία με ένα ψευδές και παραπλανητικό powerpoint σε εκδήλωση του ΣΕΒ, όπου έλαβε όμως αποστομωτική απάντηση από τον παρευρισκόμενο Πρόεδρο της ΓΣΕΕ.

Όπως μπορεί κανείς να δει στο powerpoint, ο κ. Μαντουλίδης ξεκινά από το μόνιμο ψεύδος που χρησιμοποιούν οι σχολάρχες στο δημόσιο λόγο τους. Ότι, δηλαδή, στο καταστατικό της ΟΙΕΛΕ περιέχεται ως στόχος η κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Πράγματι, αυτό ίσχυε στο καταστατικό της Ομοσπονδίας του …1975 (!), αλλά έχει αναθεωρηθεί εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες. Θα έπρεπε τότε ο Σύνδεσμος των ιδιοκτητών και ο κ. Μαντουλίδης να εκδίδουν ανακοινώσεις και εναντίον του …ΠΑΣΟΚ που μέχρι και το 1985 είχε ως διακηρυγμένη προγραμματική θέση το κλείσιμο των ιδιωτικών σχολείων!

Στη συνέχεια ο κ Μαντουλίδης, αποκαλύπτοντας το ένα από τα τρία μόνιμα αιτήματα των εκπροσώπων των σχολαρχών τις τελευταίες δεκαετίες (τα άλλα δύο είναι η κρατική χρηματοδότηση και η …απόσυρση της εποπτείας της πολιτείας από τα σχολεία), προκάλεσε τη νοημοσύνη όλων όσων στοιχειωδώς γνωρίζουν τη νομοθεσία, μιλώντας για δήθεν μονιμότητα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Οι αυτοαποκαλούμενοι υπέρμαχοι του εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης μόνο για αυτά τα πράγματα κόπτονται. Πώς θα απολύουν ελεύθερα τους εκπαιδευτικούς και πώς θα λάβουν, μέσω του κουπονιού, κρατικό χρήμα, χωρίς όμως να τους ελέγχει κανείς και αδιαφορώντας αν αυτό το μέτρο θα διαλύσει (όπως έχει συμβεί όπου εφαρμόστηκε το σύστημα) τη δημόσια εκπαίδευση.

Αυτό που ισχύει νομοθετικά σήμερα αποτελεί εφαρμογή:

α) των οδηγιών στην Κομισιόν για αποκατάσταση της νομιμότητας και της διαφάνειας στην ιδιωτική εκπαίδευση μετά το χάος που προκλήθηκε με το έκτρωμα Αρβανιτόπουλου που θεμελιώθηκε υπό την καθοδήγηση Μαντουλίδη και του Συνδέσμου των ιδιοκτητών, και

β) του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, τον οποίο ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων και προβλέπει την προσφυγή εργαζόμενων σε Ανεξάρτητο Σώμα σε περίπτωση αναιτιολόγητης απόλυσης.

Ο Ν. 4472/2017 προβλέπει, αντί της «μονιμότητας» που ψευδώς και παραπλανητικά ανέφερε ο κ. Μαντουλίδης και οι του ΣΙΣ, ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης, με δύο περιορισμούς. Τη μη καταγγελία κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους (Γνωμοδότηση ΝΣΚ 266/2014) και την πλήρη αιτιολόγησή τους και την εξέταση από ανεξάρτητη επιτροπή πρωτοδικών, όπως προβλέπει ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης. Άλλωστε, τη στενή εποπτεία των εργασιακών σχέσεων εκπαιδευτικών της ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν την προβλέπει μόνο το ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 16, παρ. 8), αλλά και το σύνολο σχεδόν των αντίστοιχων νομοθετικών πλαισίων στην ΕΕ.

Αλλά, φυσικά, τον κ. Μαντουλίδη και τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών δεν τους βολεύει η συμμόρφωση με τις κοινοτικές οδηγίες, γι΄αυτό ενεγράφησαν στην ΜΚΟ ECNAIS (των «ανεξάρτητων», ελεύθερων σχολείων που αποτελούν το 1% των σχολείων της Ευρώπης και σχεδόν κανένα δεν παρέχει ισότιμους τίτλους σπουδών με τα δημόσια) που, λόγω καταστατικών στόχων (διάλυση των δημόσιων εκπαιδευτικών συστημάτων) έχει διαγραφεί από τα μητρώα οργανώσεων που συνεργάζονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο εν λόγω κύριος έχει κι άλλους λόγους να επιδιώκει την επαναφορά καθεστώτος πλήρους ανομίας και ασυδοσίας στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ας απαντήσει δημόσια:

• Τηρούνται στο σχολείο του οι νόμιμοι όροι εργασίας των εκπαιδευτικών;
• Πόσοι από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στο σχολείο του έχουν πλήρες ωράριο;
• Έχει καταθέσει το σχολείο του στη Διεύθυνση τη λίστα με τις εκτός υποχρεωτικού ωρολόγιου προγράμματος δραστηριότητες, τους διδάσκοντες και τον αριθμό των τμημάτων και των μαθητών, ώστε να καταπολεμηθεί η μαύρη εργασία και η φοροδιαφυγή;

Κάθε πολίτης βγάζει τα συμπεράσματά του, για ποιο λόγο κάποιοι επιδιώκουν μια ιδιωτική εκπαίδευση με όρους Φαρ Ουέστ. Διότι επιδιώκουν να μετατραπεί σε ένα ανεξέλεγκτο πεδίο έκδοσης τίτλων επ’ αμοιβή, χωρίς καμία πιστοποίηση ποιότητας και νομιμότητας, χωρίς εργασιακές σχέσεις και σε ένα Ελντοράντο φοροδιαφυγής και αδήλωτης εργασίας.