Μνήμες και συγκίνηση: οι δύο πρώην Πρόεδροι Γ.Φυσάκης και Β.Δριβαλιάρης στα γραφεία της ΟΙΕΛΕ

Δύο ογκόλιθοι του κλάδου των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών  βρέθηκαν, μετά από κάλεσμα, στα γραφεία της Ομοσπονδίας. Ο Γ. Φυσάκης και ο Β. Δριβαλιάρης, Πρόεδροι της ΟΙΕΛΕ  στις δεκαετίες του 70, του 80 και του 90, που σημάδεψαν τον κλάδο με τους αγώνες τους και έθεσαν τα θεμέλια της ιδεολογικής πορείας της Ομοσπονδίας και της θεσμικής κατοχύρωσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων, προσήλθαν για να βοηθήσουν στην προετοιμασία της εκδήλωσης για τα 60 χρόνια ΟΙΕΛΕ.

(Ο Γιώργος Φυσάκης)

(Ο Βαγγέλης Δριβαλιάρης)

Ήταν αναπόφευκτο, εξετάζοντας το πλούσιο αρχειακό υλικό που υπάρχει στα γραφεία μας αλλά και αυτό που έφεραν μαζί τους να ξετυλιχτεί το κουβάρι των αναμνήσεων. Οι νεότεροι συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας με δέος άκουσαν ιστορίες για την συγκλονιστική δίμηνη απεργία του 76-77, για συνελεύσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων εκπαιδευτικών , για φυλακίσεις, για εποχές δύσκολες και ταυτόχρονα ηρωικές . Συνάμα ακούστηκαν ιστορίες για πολλές φυσιογνωμίες που πρόσφεραν πολλά στην Ομοσπονδία και στην εκπαίδευση, ιστορίες που έφεραν γέλιο αλλά και δάκρυα συγκίνησης. Μέσα σε λίγες ώρες ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ζωντανή η ιστορία ενός κλάδου  που πάντοτε έπρεπε να δώσει μάχη ακόμη και για τα στοιχειώδη δικαιώματα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Γ. Φυσάκη, που υπενθύμισε σήμερα ότι «τίποτα δεν μας χάρισε κανένας πολιτικός, ό,τι καταφέραμε το πήραμε με πίεση και αγώνα».

Σήμερα, στην εποχή της ιδιώτευσης και της υποχώρησης των συλλογικοτήτων, πολλά από αυτά που  αφηγήθηκαν σήμερα οι ιστορικοί ηγέτες της Ομοσπονδίας  φαντάζουν σχεδόν ακατόρθωτα. Και όμως, ο κλάδος μας έχει αποδείξει πως και σήμερα, σε δύσκολες και κρίσιμες περιόδους, συσπειρώνεται γύρω από την ΟΙΕΛΕ, με τελευταίο παράδειγμα τη μεγάλη απεργία και πορεία του 2013. Η σημερινή συνάντηση κατέδειξε πως αυτός ο κλάδος και αυτή η Ομοσπονδία έχει ιστορική συνέχεια με βασική παρακαταθήκη ότι το αγαθό της εκπαίδευσης είναι κοινωνικό και ότι το ιδιωτικό σχολείο θα πρέπει να παραμείνει σχολείο που παρέχει το δημόσιο αγαθό της Παιδείας και όχι να μεταβληθεί όπως κάποιοι ονειρεύονται, σε οίκο εμπορίου.