Ευχές από το ΔΣ του ΣΙΕΛΒΕ

Το ΔΣ του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Βόρειας Ελλάδας (ΣΙΕΛΒΕ) σας εύχεται Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχές το νέο Έτος.

Η συσπείρωση γύρω από τον Σύλλογο είναι η μόνη εγγύηση για ένα καλύτερο 2019 στα ιδιωτικά σχολεία.

Αίτημα συμφιλιωτικής διαδικασίας στο Υπ. Εργασίας απέστειλε η ΟΙΕΛΕ μετά την άρνηση των εργοδοτών στο χώρο των Κέντρων Ξένων Γλωσσών να προσέλθουν σε διαπραγμάτεσυη για σύναψη Σ.Σ.Ε.

Η ΟΙΕΛΕ υποχρεώθηκε να αποστείλει αίτημα συμφιλιωτικής διαδικασίας προς το Υπουργείο Εργασίας, καθώς οι εργοδότες στο χώρο των Κέντρων Ξένων Γλωσσών (Palso, Europalso και Όμηρος) αρνήθηκαν να προσέλθουν σε διαπραγμάτευση για την υπογραφή ΣΣΕ.

Η ΟΙΕΛΕ στο τέλος Νοεμβρίου απέστειλε στους τρεις εργοδοτικούς φορείς του χώρου των Κέντρων Ξένων Γλωσσών πρόσκληση προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία με στόχο τη σύναψη συλλογικής σύμβασης. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που εργάζονται σ’ αυτούς τους φορείς ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, αντιμετωπίζοντας τεράστια προβλήματα λόγω της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματός τους. Η κατάρρευση των Σ.Σ.Ε. το 2012 προκάλεσε δραματική μείωση των αποδοχών τους που φθάνει μέχρι και το 80%, ιδίως δε μετά την υπογραφή της ψευδοσύμβασης με το «κίτρινο» εργατικό σωματείο και την επαίσχυντη θεσμοθέτηση της αμοιβής των 2,92 ευρώ την ώρα. Όλα αυτά συμβαίνουν, παρά το γεγονός ότι πλέον υφίσταται νομοθεσία (Ν. 4415/2016) που ρυθμίζει το βασικό πλέγμα των εργασιακών σχέσεων στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών, καθώς οι ρυθμίσεις του παραβιάζονται από μεγάλο αριθμό εργοδοτών.

Λόγω, λοιπόν, της άρνησης των εργοδοτικών  οργανώσεων και επειδή, μετά από 6 χρόνια εξαθλίωσης, αποτελεί επιτακτική ανάγκη η υπογραφή ΣΣΕ που να καλύπτει στοιχειώδεις συνθήκες εργασίας και αμοιβής των συναδέλφων μας, η ΟΙΕΛΕ προσέφυγε στο Υπουργείο Εργασίας, αποστέλλοντας αίτημα για τη διενέργεια συμφιλιωτικής διαφοράς.

ΟΙΕΛΕ: Οι διορισμοί των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών να γίνονται μέσω διαδικασίας ΑΣΕΠ με κριτήρια κι επιλογή – Άμεση συνάντηση ζητά η Ομοσπονδία με τον Υπουργό και αποστέλλει επιστολές σε όλα τα κόμματα

Ο Υπουργός Παιδείας με τη χθεσινή ανακοίνωση συστήματος διορισμών ανοίγει, εκ μέρους της Πολιτείας, τον κρίσιμο διάλογο για την επιλογή των εκπαιδευτικών στο δημόσιο τομέα. Στο δημόσιο διάλογο αυτό η ΟΙΕΛΕ καταθέτει σήμερα τη δική της πρόταση για την επιλογή των εκπαιδευτικών στις ιδιωτικές σχολικές μονάδες και επιφυλάσσεται να καταθέσει τις προτάσεις της για το σύστημα επιλογής στο δημόσιο.

Βάσει της συνταγματικής επιταγής, αλλά και της ισχύουσας νομοθεσίας (αναφέρονται όλως ενδεικτικώς το άρθρο 2 του Ν. 4547/2018 και η παρ. 7 του άρθρου 62 του Ν. 1566/1985) η εκπαιδευτική υπηρεσία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών αναγνωρίζεται ως ισότιμη με αυτή των δημόσιων συναδέλφων τους.Η νομολογία που προκύπτει από τη συνταγματική επιταγή καθορίζει ότι τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια παρέχουν δημόσιο αγαθό και ότι οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτά είναι λειτουργοί της εκπαίδευσης και όχι ιδιωτικοί υπάλληλοι.Για παράδειγμα, σύμφωνα με την απόφαση 622/2010 του ΣτΕ «θεσπίζεται η εποπτεία του τελευταίου (του Κράτους) επί των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων με συνέπεια την έντονη ρυθμιστική παρέμβαση του νομοθέτη στην οργάνωση και στη λειτουργία τους καθώς και στην υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού τους» Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, μεταξύ άλλων, συμμετέχουν στη διαδικασία έκδοσης ισότιμων προαγωγικών και απολυτήριων τίτλων σπουδών, ορίζονται ως βαθμολογητές στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, επιλέγονται ως Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου και ως στελέχη στο ΙΕΠ. Η διαδικασία επιλογής τους, επομένως, δεν μπορεί να αποτελεί απλώς δικαίωμα του ιδιοκτήτη, καθώς τα ιδιωτικά σχολεία δεν αποτελούν αμιγώς επιχείρηση, αλλά ενδιαφέρει και την πολιτεία για λόγους προστασίας του δημόσιου συμφέροντος, άρα διασφάλισης της νομιμότητας των εκδιδόμενων τίτλων σπουδών και της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

Με γνώμονα, επομένως, την προστασία του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης και του κοινωνικού συνόλου, η ΟΙΕΛΕ προτείνει σήμερα έναν δίκαιο για όλα τα μέρη και αντικειμενικό τρόπο επιλογής των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, με τρόπο που θα διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον, αλλά και την δυνατότητα της επιλογής του ιδιοκτήτη.

Πιο συγκεκριμένα, προτείνουμε τη θεσμοθέτηση ειδικής διαδικασίας ΑΣΕΠ με συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία θα τεθούν σε τριμερή διάλογο. Τα προσόντα αυτά μπορούν να είναι επιστημονικά, ή/και να σχετίζονται με την εμπειρία του υποψήφιου. Μέσω της διαδικασίας αυτής θα δημιουργηθεί μια «επετηρίδα» εκπαιδευτικών με διασφαλισμένη παιδαγωγική επάρκεια και ακαδημαϊκό προφίλ που θα εγγυώνται την παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών υψηλής ποιότητας. Από αυτή την ομάδα θα μπορούν να επιλέγουν το προσωπικό τους οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων.

Η πρόταση αυτή δεν είναι νέα. Είχε τεθεί εκ νέου σε τριμερή διάλογο με τους εργοδότες το 2010, οι οποίοι είχαν αποδεχθεί μερική επιλογή (75%) του προσωπικού τους με διαδικασία ΑΣΕΠ. Αυτή είναι και η διαδικασία που ισχύει για το σύνολο σχεδόν των ιδιωτικών σχολείων στην Ε.Ε. που εκδίδουν ισότιμους προς τα δημόσια τίτλους σπουδών.

Η ΟΙΕΛΕ ζητά άμεση συνάντηση από τον Υπουργό Παιδείας, ώστε να ξεκινήσει ο διάλογος για το ζήτημα αυτό με τη συμμετοχή στη συνέχεια όλων των εμπλεκόμενων φορέων στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και να περιληφθεί η πρότασή μας για την επιλογή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο νέο νόμο. Ταυτόχρονα θα ενημερώσουμε για το ζήτημα όλα τα πολιτικά κόμματα.

Η πρώτη συνεδρίαση του νέου Δ.Σ. της ΟΙΕΛΕ

Συγκροτήθηκε σε σώμα το νέο Δ.Σ. της ΟΙΕΛΕ που προέκυψε μετά τις αρχαιρεσίες του 37ου Συνεδρίου της. Το σώμα συγκλήθηκε από τον πλειψηφούντα σύνεδρο Μιχάλη Κουρουτό. Μετά από τις προτάσεις των μελών, η σύνθεση του νέου Συμβουλίου της Ομοσπονδίας έχει ως εξής:

Πρόεδρος: Μιχάλης Κουρουτός

Α’ Αντιπρόεδρος: Αλέκος Γούλας

Β’ Αντιπρόεδρος: Δημήτρης Κάζαγλης

Γεν. Γραμματέας: Γιώργος Χριστόπουλος

Οργανωτικός Γραμματέας: Μιχάλης Νικηφορίδης

Ταμίας: Τζένη Κωστούση

Υπεύθυνος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων: Φώτης Καραμεσίνης

Υπεύθυνος Εκπαιδευτικών Θεμάτων (κατά παραχώρηση του Β’ Αντιπροέδρου, βάσει του άρθρου 26 του Καταστατικού της ΟΙΕΛΕ): Ευστράτιος Γεωργουδής

Μέλη:   

Χρήστος Σαρρής

Εύα Φλεριανού

Τζωρτζίνα Γιώτη

Παναγιώτης Πολυδωρόπουλος

Εύα Παπαϊωάννου

Μανώλης Σαβοριανάκης

Θανάσης Διαβολάκης

Αμέσως μετά τη συγκρότηση σε σώμα, ακολούθησε έκτακτη συνεδρίαση του νέου Δ.Σ. με κύριο θέμα την πορεία των διαπραγματεύσεων για υπογραφή ΣΣΕ στους χώρους των Φροντιστηρίων Δ.Ε. και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών. Μετά από διάλογο και την κατάθεση των προτάσεων των παρατάξεων, ομόφωνα αποφασίστηκαν τα επόμενα βήματα της Ομοσπονδίας.

Τέλος, υπενθυμίζουμε τα αποτελέσματα του 37ου Συνεδρίου της ΟΙΕΛΕ σύμφωνα με τα οποία:

• Πρώτη παράταξη αναδείχθηκε η ΕΝΟΤΗΤΑ με ποσοστό 80,33% που κατέχει πλέον 12 (από 11) έδρες στο νέο Δ.Σ.
• Δεύτερη παράταξη αναδείχθηκε η ΑΣΚΙΕ-ΠΑΜΕ με ποσοστό 10,65% που διατηρεί τις 2 έδρες της στο Δ.Σ.
• Τρίτη δύναμη είναι οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ με ποσοστό 9,02% που κατέχουν πλέον 1 (από 2) έδρα στο Δ.Σ.

Η Ιστορία ξαναζωντάνεψε: Συγκίνηση, νοσταλγία, αλλά και αποφασιστικότητα για συνέχιση των αγώνων στην εκδήλωση για τα 60 χρόνια της ΟΙΕΛΕ

Δεν είναι εύκολο σε μια εκδήλωση 3 ωρών να ζωντανέψουν 60 χρόνια πορείας στο χρόνο. Στη μεγάλη εκδήλωση της ΟΙΕΛΕ ξύπνησαν οι αναμνήσεις, βρέθηκαν στον ίδιο χώρο πρόσωπα από διαφορετικές γενιές, ξετυλίχθηκε το κουβάρι της ιστορίας και αναβίωσαν στιγμές που όρισαν τη φυσιογνωμία και την ιδεολογική ταυτότητα της Ομοσπονδίας μας από το 1958 που ξεκίνησε η λειτουργία της μέχρι και σήμερα. Δεν ήταν μόνο η συγκίνηση και η νοσταλγία των παλιών, αλλά κυρίως η αποφασιστικότητα και η δέσμευση των νέων για να συνεχίσουν μια προσπάθεια έξι δεκαετιών, ώστε να παραμείνει η Παιδεία δημόσιο αγαθό για όλους και να μην μετατραπεί σε εμπόρευμα. 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης την Παρασκευή 14/12/2018 παρουσία πλήθους συναδέλφων μας. Καλεσμένοι μας ήταν εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου που με το έργο τους έχουν ενισχύσει την προσπάθεια της Ομοσπονδίας για το κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης. Μεταξύ αυτών, ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου, οι πρώην Υπουργοί Παιδείας κ.κ. Γιαννάκου και Φίλης, το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ κ. Σοφιανός και ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και νομικός σύμβουλος της ΟΙΕΛΕ για πολλά χρόνια Αντώνης Ρουπακιώτης που βράβευσαν τα τιμώμενα πρόσωπα και έκαναν σύντομες τοποθετήσεις.

                       
             

Από τα ιστορικά στελέχη της ΟΙΕΛΕ παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο ιστορικός Πρόεδρος Γιώργος Φυσάκις, οι Πρόεδροι της δεκαετίας του ’90 Βαγγέλης Δριβαλιάρης και Βασίλης Αβραμόπουλος, οι παλιοί Γ.Γ. Δημήτρης Κωσταράκος και Νίτα Γεωργούλη, οι πρώην Αντιπρόεδροι Κωστής Παπαντωνόπουλος, Νίκος Παΐζης και Σταύρος Τζουλάκης, ο πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών του Κολλεγίου Αθηνών (ΣΕΛΚΑ) Δημήτρης Καραχάλιος. Οι παλιοί συνάδελφοί μας μοιράστηκαν από μικροφώνου αναμνήσεις από την πορεία τους στο κίνημα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, μιλώντας για την ανάγκη να συνεχίσει η ΟΙΕΛΕ τον αγώνα της αυτόνομα, μακριά από πολιτικές εξαρτήσεις.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΙΕΛΕ

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την παρουσίαση της διαχρονικής επιστημονικής συνεισφοράς στην ΟΙΕΛΕ στο διάλογο για την εκπαίδευση με συνέδρια Παιδείας, ημερίδες, μελέτες και πρωτογενείς έρευνες. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε η μεγάλη έρευνα (δείτε πιο κάτω) σε δείγμα 1200 συναδέλφων για το προφίλ του ιδιωτικού εκπαιδευτικού και τις στάσεις και αντιλήψεις του για την ιδιωτική εκπαίδευσης, το χώρο εργασίας του και για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ ξεκίνησε με μια σύντομη τοποθέτησή του το αφιερωματικό τμήμα της εκδήλωσης. Προβλήθηκε εικοσάλεπτο βίντεο με τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας της Ομοσπονδίας. Ακολούθησε η αναφορά στους νεκρούς μας, ανθρώπους που σημάδεψαν με το έργο τους την πορεία της ΟΙΕΛΕ. Στο τέλος της εκδήλωσης, εκπρόσωποι των παρατάξεων της ΟΙΕΛΕ και του πολιτικού κόσμου βράβευσαν τους εν ζωή παλιούς αγωνιστές της Ομοσπονδίας σε κλίμα συγκίνησης.

                     

Επίσης, όπως προαναφέρθηκε, έγιναν από τους βραβευθέντες και μέλη του ΔΣ και των πολιτικών κομμάτων σύντομες τοποθετήσεις για την ΟΙΕΛΕ και την ιστορική της διαδρομή.

Την εκδήλωση μπορείτε να παρακολουθήσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ/ΟΙΕΛΕ: 

ΥΨΗΛΟΤΑΤΟ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, 
ΣΑΡΩΝΕΙ Η ΑΝΟΜΙΑ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, πρωτογενής έρευνα που έχει διεξαχθεί στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης με τη συμμετοχή 1.150 συναδέλφων. Τα κύρια συμπεράσματα που εξάγονται από αυτήν είναι τα ακόλουθα:

• Το ακαδημαϊκό προφίλ των ιδιωτικών εκπαιδευτικών είναι ιδιαίτερα υψηλό. Το 76,12% κατέχουν μεταπτυχιακό τίτλο, ενώ το 20,85% έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή.

• Η ανομία σαρώνει στα ιδιωτικά σχολεία. Χαρακτηριστικά βρέθηκε ότι περίπου 4 στους 10 δεν πληρώνονται έγκαιρα, για 6 στους 10 δεν δηλώνονται οι ώρες απογευματινών δραστηριοτήτων στο διοριστήριο, 4 στους 10 υποχρεώνονται να παράσχουν αμισθί υπηρεσίες εκτός διδακτικών καθηκόντων (διοικητικό έργο, συνοδεία σχολικών λεωφορείων κ.λπ.), ενώ εντυπωσιάζει το εύρημα πως το 41,72% των εκπαιδευτικών δηλώνει ότι του ασκούνται πιέσεις για τη διαμόρφωση της παιδαγωγικής του κρίσης (αλλαγή βαθμολογιών, αλλοίωση ενδοσχολικών διαδικασιών κ.λπ.)

                    

• Χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια εκ μέρους της Ομοσπονδίας για την ενημέρωση των συναδέλφων σε νομοθετικά ζητήματα.

Δείτε εδώ το σύνολο της έρευνας.

37ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΙΕΛΕ:ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΚΛΙΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑΣ,ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΣ Ο ΟΜΟΙΟΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ

Σε κλίμα ομοψυχίας και ενότητας ολοκληρώθηκαν χθες βράδυ οι εργασίες του 37ου Συνεδρίου της ΟΙΕΛΕ με την ψηφοφορία για νέο ΔΣ της Ομοσπονδίας, για εκπροσώπους στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, για εξελεγκτική επιτροπή και για την έγκριση Διοικητικού και Οικονομικού Απολογισμού. Το Συνέδριο ήταν μαζικότερο από ποτέ με χιλιάδες ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν στην εκλογή των αντιπροσώπων. Οι παραταξιακές διαφωνίες και οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, εύλογες για κάθε πολιτικό χώρο, όχι μόνο δεν δίχασαν, αλλά αντίθετα σφυρηλάτησαν την ενότητα του κλάδου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αποδεικνύοντας ότι οι στόχοι είναι κοινοί: η προστασία του αγαθού της εκπαίδευσης από τον κίνδυνο της εμπορευματοποίησης και η διαφύλαξη και διεύρυνση των θεμελιωδών ανθρώπινων και εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων μας.

Η παράταξη της Ενότητας αύξησε σημαντικά το ποσοστό της, αλλά και την εκπροσώπησή της στο ΔΣ κατά μία έδρα.

Πιο αναλυτικά, η Ενότητα έλαβε το 80,33% των ψήφων (7,45% πάνω από το Συνέδριο του 2016) και καταλαμβάνει 12 (από 11) έδρες στο νέο Δ.Σ. Η παράταξη ΑΣΚΙΕ που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ διατήρησε τις δύο έδρες που είχε και στο προηγούμενο ΔΣ, ενώ οι Παρεμβάσεις έχουν πλέον 1 έδρα (από 2 στο προηγούμενο ΔΣ). 

ΠΑΡΑΤΑΞΗ	ΨΗΦΟΙ	ΠΟΣΟΣΤΟ	ΕΔΡΕΣ	ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ 2019
ΕΝΟΤΗΤΑ	2013:90 2016:86 2018:98	2013:70,31% 2016:72,88% 2018:80,33%	2013:11 2016:11 2018:12	2 αντιπρόσωποι
ΑΣΚ-ΠΑΜΕ	2013:14 2016:15 2018:13	2013:10,93% 2016:12,71% 2018:10,65%	2013: 1 2016: 2 2018: 2	0 αντιπρόσωποι
ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-	2013:15 2016:17 2018:11	2013:11,71% 2016:14,41% 2018:9,02%	2013: 2 2016: 2 2018: 1	0 αντιπρόσωποι
ΡΑΚΕ	2013: 9 2016: – 2018: –	2013: 7,03% 2016: – 2018: –	2013: 1 2016: – 2018: –	–

Με ευρύτατη πλειοψηφία εγκρίθηκαν επίσης ο Διοικητικός (83 σε σύνολο 107 ψηφισάντων) και ο Οικονομικός Απολογισμός (82 σε σύνολο 107) Απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ.

Το νέο ΔΣ θα συνέλθει την Τετάρτη, 19/12, προκειμένου να συγκροτηθεί σε σώμα.

ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ΟΜΟΙΟΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΟΙΕΛΕ

Σε ένα ακόμη συνέδριο η μεγάλη πλειοψηφία των αντιπροσώπων ψήφισε υπέρ του ομοιοεπαγγελματικού χαρακτήρα της Ομοσπονδίας (υπήρξαν απόψεις υπέρ της μετατροπής της Ομοσπονδίας σε κλαδική). Άλλωστε, οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες σε ολόκληρο τον κόσμο είναι σχεδόν αποκλειστικά ομοιοεπαγγελματικές (εκπροσωπούν μόνο εκπαιδευτικούς και όχι άλλους εργαζόμενους στο χώρο της εκπαίδευσης).

ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Οι εκπρόσωποι της Ενότητας έφεραν προς ψήφιση στο σώμα 3 ψηφίσματα  τα οποία εγκρίθηκαν ομόφωνα. Δείτε τα ψηφίσματα

ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΡΩΤΟ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΡΙΤΟ

ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ «60 ΧΡΟΝΙΑ ΟΙΕΛΕ»

Mε πρόβα στο αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης ολοκληρώθηκαν οι προετοιμασίες για την μεγάλη εκδήλωση που θα διοργανώσει η ΟΙΕΛΕ την Παρασκευή, 14/12, για τα  60 χρόνια ιστορίας της.

Στην τρίωρη, αναλυτική πρόβα έγινε πλήρης προσομοίωση της  σύνθετης αυτής εκδήλωσης μέσω όλων των τεχνικών του Μουσείου της Ακρόπολης και των συμμετεχόντων της εκδήλωσης, ενώ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το επετειακό βίντεο για τα 60 χρόνια της ΟΙΕΛΕ. Ταυτόχρονα, έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για τις βραβεύσεις των ανθρώπων που με την πορεία τους στον κλάδο έχουν προσφέρει μέγιστες υπηρεσίες στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Μια ομάδα συναδέλφων τους τελευταίους μήνες κατέβαλε μια δύσκολη προσπάθεια για να επεξεργαστεί το πλούσιο αρχειακό υλικό της Ομοσπονδίας ώστε να αναδειχθούν οι κορυφαίες στιγμές της ιστορίας της.

Ιδιαίτερη ήταν η συγκίνηση  το τελευταίο διάστημα στις επαφές μας με παλιούς αγωνιστές-συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας, οι οποίοι όχι μόνο εξέφρασαν  την προθυμία τους να συμμετάσχουν στην εκδήλωση, αλλά βοήθησαν ενεργά, προσφέροντας υλικό από το προσωπικό τους αρχείο και βοηθώντας να αναψηλαφιστούν οι μνήμες.

Η εκδήλωση της Παρασκευής θα είναι σίγουρα μια ευκαιρία να μάθουν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλιότεροι…

60 χρόνια ΟΙΕΛΕ : συνέντευξη του πρώην Υπουργού Παιδείας Πέτρου Ευθυμίου

Κλείνουμε τον κύκλο των αφιερωμάτων σε πολιτικά πρόσωπα που διαδραμάτισαν αποφασιστικό ρόλο στα θέματα της ιδιωτικής εκπαίδευσης με τη δημοσίευση της συνέντευξης του Πέτρου Ευθυμίου, Υπουργού Παιδείας την περίοδο 2000-2004, κατά τη διάρκεια της θητείας του οποίου ψηφίστηκε ο Ν. 2986/2002, ένα νομοθέτημα που διασφάλιζε πλήρως την συνταγματική επιταγή, το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης που παρέχουν τα ιδιωτικά σχολεία και στοιχειώδεις συνθήκες αυτονομίας και αξιοπρέπειας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς.

Στη συνέντευξη ο Πέτρος Ευθυμίου αναφέρεται στην αναγκαιότητα της εποπτείας της πολιτείας στην ιδιωτική εκπαίδευση, στην ασυμβατότητα της λογικής του κέρδους στην Παιδεία, στους κινδύνους της εφαρμογής της αντίληψης laissez faire – laissez passé στην εκπαίδευση και στην υποχρέωση του κράτους να διασφαλίσει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στα ιδιωτικά σχολεία μέσα από ένα ενιαίο πλαίσιο.

Σύμφωνα με το άρθρο 16 του Συντάγματος, τα ιδιωτικά σχολεία παρέχουν δημόσιο αγαθό, άρα πρέπει να εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας. Ποια θα πρέπει να είναι η στάση του κράτους απέναντι στην προσπάθεια ορισμένων να καταργηθεί η διαχρονική αυτή πρόβλεψη και να μετατραπεί το αγαθό αυτό σε εμπόρευμα;

Να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι η εκπαίδευση είναι το κατεξοχήν δημόσιο αγαθό. Άρα όταν μιλάμε για δημόσιο αγαθό, δεν μπορεί να ισχύει η έννοια «εμπόρευμα», commodity. Είναι εξ ορισμού δύο ριζικά αντιτιθέμενες έννοιες. Αν κάνουμε –επομένως- την παραδοχή ότι η εκπαίδευση είναι το κατεξοχήν δημόσιο αγαθό, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχτούμε ότι είναι αντικείμενο δημόσιας  ευθύνης. Αυτό δεν αποκλείει καθόλου την παροχή εκπαίδευσης από ιδιωτικούς φορείς. Συνεπάγεται όμως ότι υπάρχει ένα εθνικό curriculum, το οποίο προσδιορίζει τα περιεχόμενα, στο γενικό τους πλαίσιο, και έλεγχος στην ποιότητα παροχής υπηρεσιών.  Η κρατική εποπτεία έχει αυτό και μόνο τον στόχο κι όχι προφανώς την επιβολή περιοριστικών λειτουργικών κανόνων, την επιβολή δεσμεύσεων και -κατά μείζονα λόγο- οποιαδήποτε μορφή λογοκριτικών παρεμβάσεων στον τρόπο διδασκαλίας, ή και στην υπόδειξη των εκπαιδευτικών πρακτικών. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει διαιώνιση και του σημερινού μοντέλου του σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος, με το άκαμπτο ωρολόγιο πρόγραμμα, το ένα και μοναδικό βιβλίο κτλ. Οταν εισήγαγα  την «ευέλικτη ζώνη» το 2001, την θεώρησα προπομπό μιάς γενικότερης ευελιξίας του σχολείου. Δυστυχώς το πράγμα έμεινε εκεί, παρόλο που αγκαλιάστηε και απο τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά. Ξαναγυρίζοντας στην ερώτηση σας, εκτιμώ, πώς όποιος φαντάζεται την εκπαίδευση ως γήπεδο επιχειρηματικότητας, διαλέγει λάθος τοπίο. Δεν μπορεί να υπάρχει η λογική του κέρδους, η λογική της άσκησης, ας το πούμε έτσι, μιας αμιγούς επιχειρηματικής δράσης. Η επένδυση στην εκπαίδευση υπάγεται στη λογική της παροχής ενός δημόσιου αγαθού, μέσα από έναν ιδιωτικό φορέα, που προφανώς πρέπει να στηρίζεται στο κέρδος, αλλά με τους εγγενείς περιορισμούς του «προιόντος», το οποίο παράγει και προσφέρει.   Είναι για μένα, στέρεο, απλό, καθοριστικό, το θέμα αρχής. Και στους προχειρολογούντες περί επιχειρηματικότητας, τους καλώ να μελετήσουν τις περιπτώσεις των μεγάλων και υποδειγματικών αμερικανικών Πανεπιστημίων, με κλασικότερη εκδοχή εκείνη του Χάρβαρντ, για να διαπιστώσουν ότι η επιδίωξη της οικονομικής αυτοτέλειας και ευρωστίας, επιτυγχάνεται με την προσέλκυση πολλαπλών πηγών χρηματοδότησης, λόγω της επίμονης, αδιάλλακτης και ασυμβίβαστης καλλιέργειας, του δικού τους «προιόντος», που είναι η ακαδημαική αριστεία!

Ωστόσο, πώς μπορεί η πολιτεία να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, όταν το τελευταίο διάστημα οι επιχειρηματίες της εκπαίδευσης δια επίσημων θέσεών τους, μέσω του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ, μιλούν για άρση της εποπτείας της πολιτείας, λένε ότι θέλουμε να λειτουργήσουμε ως «ελεύθερα», «ανεξάρτητα» σχολεία;

Νομίζω ότι θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι, αν υποθέσουμε ότι αποσύρεται η δημόσια εποπτεία από την εκπαίδευση, σημαίνει ότι νομιμοποιούμε την ίδρυση επιχειρήσεων οποιουδήποτε χαρακτήρα που αποκτούν εκπαιδευτικό μανδύα. Θα ήθελε κανείς σχολεία ή Πανεπιστήμια σαϊεντολόγων; Θα ήθελε κανείς σχολεία Ισλαμιστικά, θεοκρατικά ή σχολεία επιλογής των μαθητών , με βάση την «καθαρότητα της φυλής»; Είναι χαρακτηριστικό ότι η αντίληψη αυτή, η υποτιθέμενα φιλελεύθερη, δεν συνειδητοποιεί τι συνεπάγεται η έλλειψη ρυθμιστικού κανονιστικού πλαισίου στα θέματα της εκπαίδευσης. Είναι μια απολύτως πρόχειρη και επικίνδυνη η συζήτηση, σε ό, τι αφορά τουλάχιστον στις επιπτώσεις που θα είχε η εφαρμογή αυτής της αντίληψης laissez faire – laissez passé στην εκπαίδευση και την Παιδεία.

Πώς θα πρέπει η πολιτεία να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον, αλλά και την ισονομία ανάμεσα σε μαθητές που φοιτούν σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία;

Γυρίζω στο θέμα της κρατικής  ευθύνης γύρω από την εκπαίδευση, είτε είναι δημόσια, είτε ιδιωτική. Η πραγματική ευθύνη του κράτους είναι η πλήρης αξιολόγηση και των δημόσιων και των ιδιωτικών μονάδων, και των δημόσιων και των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, με ενιαία κριτήρια, ενιαίες αρχές, ενιαίους κανόνες. Και για μένα υπαρχει ένα επώδυνο ερώτημα,  γιατί, ενώ ψηφίζω το νόμο για την αξιολόγηση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 2002 και γιατί, ενώ το 2004 παραδόθηκαν με πληρότητα οι «εσχάρες» αξιολόγησης κάθε σχολικής μονάδας από το Κέντρο Εκπαιδευτικής Ερευνας, υπό τον Αλέξη Δημαρά και αντίστοιχα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο υπό τον Σταμάτη Αλαχιώτη η διαδικασία εφαρμογής των κριτηρίων   για την ατομική αξιολόγηση   του εκπαιδευτικού, όλα αυτά εγκαταλείφθηκαν αμέσως μετά, χωρίς καμιά εξήγηση, έστω απορριπτική. Είναι η πληρέστερη πρόταση που γνωρίζω, καθώς τα δεκάδες επιτελικά στελέχη του ΚΕΕ και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που εργάστηκαν επί τρία χρόνια, αξιοποιώντας όλη την ευρωπαική εμπειρία των διαφορετικών τρόπων αξιολόγησης, πρότειναν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, ώστε, κάθε εκπαιδευτικός να αξιολογείται μεν πλήρως ατομικά, αλλά μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων και αδυναμιών της σχολικής του μονάδας. Ετσι ώστε η αξιολόγηση να είναι προωθητική δύναμη βελτίωσης της συνολικής ποιότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας.  Είναι λοιπόν η ισότιμη, ισόκυρη και με τα ίδια μέσα αξιολόγηση και των δημόσιων και των ιδιωτικών μονάδων για τη διασφάλιση της ποιότητας, η μόνη πραγματική «παρεμβατική» ευθύνη του κράτους. Τίποτα περισότερο, τίποτα λιγότερο!

Τα στοιχεία πρόσφατης μεγάλης έρευνας σε 1150 περίπου συναδέλφους μας έδειξαν ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί έχουν υψηλό ακαδημαϊκό προφίλ. Περίπου το 60% έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό έχει παρακολουθήσει σεμινάρια επιμόρφωσης/κατάρτισης. Με γνώμονα ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί διορίζονται από το Υπουργείο Παιδείας,  συμφωνείτε ότι θα πρέπει να ορίζονται σε όλες τις θέσεις της δημόσιας διοίκησης, μεταφέροντας την εμπειρία τους από τα ιδιωτικά σχολεία;

Θα σας απαντήσω προσωπικά. Ο παππούς μου,  Θόδωρος Ευθυμίου, επέλεξε, το 1914, να μην μονιμοποιηθεί  στο δημόσιο με τους νόμους του Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά προτίμησε να φτιάξει το πρώτο ιδιωτικό σχολείο στη Λάρισα. Γιατί το έκανε; Γιατί ήταν στο κλίμα  του Εκπαιδευτικού Ομίλου και ήθελε να δημιουργήσει ένα σχολείο στο οποίο να εφαρμόσει τις παιδαγωγικές αρχές που έκρινε προτιμότερες και προσφορότερες για την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Ένα σωστό, όπως το θεωρούσε, ο ίδιος, σχολείο. Τι εννοώ; Ο Θόδωρος Ευθυμίου προφανώς μπορούσε να διευθύνει θαυμάσια κι οποιαδήποτε δημόσια μονάδα. Με την πληρότητα και την επάρκεια και της μακράς του διαδρομής πριν και όταν αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ιδιωτικό σχολείο, για να νιώθει ότι προσφέρει πρωτοπόρες εκπαιδευτικές υπηρεσίες στα παιδιά. Το ίδιο, άλλωστε,  έκανα και εγώ. Με την πρώτη μου σύζυγο, Γκόλφω Τζελετοπούλου, ιδρύσαμε και λειτουργήσαμε ένα ιδιωτικό νηπιαγωγείο. Η Γκόλφω, μετά, εντάχθηκε στο δημόσιο και ολοκλήρωσε την διαδρομή της ως σύμβουλος προσχολικής αγωγής με τα μεταπτυχιακά και την διδακτορική διατριβή της. Αυτό το νηπιαγωγείο ήταν, από κάθε άποψη, πρότυπη μονάδα προσχολικής αγωγής, που παρείχε, ιδιωτικά μεν αλλά με πληρότητα, την εκπαίδευση στο πλαίσιο παροχής ενός  δημόσιου αγαθού. Με ποιότητα και κανόνες. Άρα, δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον δημόσιο από τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό όσον αφορά την επάρκειά του, όσον αφορά τις δυνατότητές του. Αλλά επαναλαμβάνω, δεν θα λυθούν αυτά τα θέματα, αν δεν διαμορφώσουμε ένα ενιαίο πλαίσιο αξιολόγησης της εκπαίδευσης, που είναι αναγκαίο για να διασφαλιστεί η ποιότητα και στο δημόσιο και στο ιδιωτικό σκέλος.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το φαινόμενο της επέκτασης της παραπαιδείας στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μέσω της ανεξέλεγκτης ίδρυσης παράνομων φροντιστηρίων δημοτικού-κέντρων μελέτης, χωρίς κανέναν έλεγχο από την πολιτεία και με σαφείς κινδύνους για την ψυχοσυναισθηματική ισορροπία των παιδιών σε τρυφερή ηλικία, που ιδρυματοποιούνται σε περιβάλλον τάξης από τις 8 το πρωί και συχνά έως τις 10 το βράδυ. Ποια είναι η θέση σας για το ζήτημα;

Θα σας απαντήσω πεντακάθαρα. Όλη η προσπάθειά μου ως Υπουργού Παιδείας το 2000-2004 ήταν να ενισχύσω το ολοήμερο σχολείο. Και κατά κοινή παραδοχή, το Ολοήμερο, όπως αρτιώθηκε την χρονιά 2003-04, ήταν μια κλασική εκπαιδευτική επιτυχία. Το ολοήμερο σχολείο είναι η απάντηση σ’ αυτό που λέτε. Αν, λοιπόν, εγκαταλείψει κανείς το ολοήμερο σχολείο, μπαίνει σε παράξενα σχήματα, τα οποία στερούνται συν τοις άλλοις και διαυγών εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών χαρακτηριστικών. Άρα, είτε  στο δημόσιο είτε  στο ιδιωτικό σχολείο είναι ο τύπος του ολοήμερου σχολείου, που πρέπει να εφαρμόζεται καθολικά, με κριτήριο πάντα τον αυστηρό έλεγχο της ποιότητας. Γιατί το ολοήμερο σχολείο δεν μπορεί να είναι αποθήκη παιδιών, δεν είναι διευκόλυνση των γονέων με την μορφή απογευματινού «πάρκινγκ», πρέπει να είναι λειτουργικό, εκπαιδευτικά, παιδαγωγικά, ψυχαγωγικά, δημιουργικά.  Η απάντηση μου στο ερώτημα είναι σαφής: είτε είναι δημόσιο, είτε ιδιωτικό, ολοήμερος τύπος σχολείου κι όχι άλλες επιλογές.

Αντιγράφουμε από την απόφαση 622/2010 του ΣτΕ: «Οι διατάξεις  των παραγράφων 1 και 8 του άρθρου 16 του Συντάγματος  αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος της εκπαίδευσης και για τον λόγο ότι εξασφαλίζουν στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς σταθερές, κατά το δυνατόν, συνθήκες  εργασίας, ώστε να μπορούν απερίσπαστοι να εκτελούν τα καθήκοντά τους για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση του σκοπού της Παιδείας, ο οποίος, κατά τα προεκτεθέντα, έχει αναχθεί σε συνταγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος». Ένα καθεστώς ελεύθερων, αναιτιολόγητων απολύσεων εξυπηρετεί τη συνταγματική επιταγή; Πώς θα πρέπει να διασφαλίζονται στοιχειώδεις όροι εργασιακής δικαιοσύνης για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και προστασίας του δημόσιου συμφέροντος στα ιδιωτικά σχολεία;

Η απόφαση αυτή εκφράζει το πνεύμα και το γράμμα του νόμου που είχα ψηφίσει. Ότι ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός είναι εκπαιδευτικός. Αυτό ήταν το νόημα. Και όσα σας είπα στην συνέντευξη μας ως τώρα, είναι ακριβώς η αντίληψη συναλληλίας δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, άρα και του ρόλου, της θέσης και του έργου, των  ίδιων των εκπαιδευτικών…

Ο κ. Πέτρος Ευθυμίου είναι καθηγητής φιλόλογος και δημοσιογράφος.

Υπήρξε Ευρωβουλευτής και βουλευτής του ΠαΣοΚ (1999-2012).

Υπουργός Παιδείας 2000-2004.

Εξελέγη Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην  Ευρώπη (ΟΑΣΕ) την περίοδο 2010-2012.

Το 2012-2013 υπήρξe fellow του Weatherhead Center For International Affaires  (WCFIA) του School of Government του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

60 χρόνια ΟΙΕΛΕ : συνέντευξη του πρώην Υφυπουργού Παιδείας Νίκου Γκεσούλη

Στο πλαίσιο των αφιερωμάτων για τα 60 χρόνια ΟΙΕΛΕ η ιστοσελίδα μας φιλοξενεί σήμερα συνέντευξη του πρώην Υφυπουργού Παιδείας (την περίοδο 2001-2004) Νίκου Γκεσούλη που ανήκει στους ανθρώπους που στήριξαν με το έργο τους την Ομοσπονδία, τον κλάδο και την εκπαίδευση εν γένει.

Από τη θέση του Υφυπουργού Παιδείας ο Νίκος Γκεσούλης έδωσε μάχη κόντρα στη λυσσαλέα προσπάθεια των σχολαρχών να μην ψηφιστεί ο Ν. 2986/2002, ένα από τα πιο άρτια νομοθετήματα για την προστασία του αγαθού της εκπαίδευσης που παρέχουν και τα ιδιωτικά σχολεία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όταν επιχειρήθηκε ο νόμος αυτός να μείνει στα χαρτιά μέσω οργανωμένης «ανταρσίας» των ιδιοκτητών, εξέδωσε εφαρμοστική εγκύκλιο ισχυροποιώντας το νόμο. Έναν νόμο που όταν ψηφίστηκε (το 2002) η ΝΔ δεσμεύτηκε ότι θα ακυρώσει, αλλά όταν ήλθε στην εξουσία βρέθηκε στη θέση του Υπουργού Παιδείας η Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία όχι μόνο δεν τον κατάργησε, αλλά έμεινε προσηλωμένη στη συνταγματική επιταγή για εποπτεία της πολιτείας στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Ερώτηση.

Σύμφωνα με το άρθρο 16 του Συντάγματος, τα ιδιωτικά σχολεία παρέχουν

δημόσιο αγαθό, άρα πρέπει να εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας.

Ποια θα πρέπει να είναι η στάση του κράτους απέναντι στην προσπάθεια

ορισμένων να καταργηθεί η διαχρονική αυτή πρόβλεψη και να μετατραπεί

το αγαθό αυτό σε εμπόρευμα;

Απάντηση.

Δυστυχώς από την πατρίδα μας μερικές φορές, η λογική μεταναστεύει σε

άλλα μέρη κι άλλους τόπους, και τότε το αυτονόητο γίνεται ζητούμενο

όπως και στο θέμα που βάζει το ερώτημά σας. Το σχολείο όμως, για κάθε

κανονική κοινωνία ήταν είναι και θα είναι, ο χώρος όπου οι νέοι της

μορφώνονται, και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα τους,

μέσα από την γνώση και την καλλιέργειά τους. Είναι δυνατόν να μην

υπάρχει η διαχρονική πρόβλεψη- εγρήγορση και εποπτεία της πολιτείας,

ώστε να παρέχεται το αγαθό της γνώσης συνεχώς, ποιοτικό και σύγχρονο,

σε κάθε νέο, ανεξάρτητα από τον τύπο του σχολείου, είτε αυτό είναι

ιδιωτικό ή δημόσιο, είτε είναι νυχτερινό ή ημερήσιο, επαγγελματικό, γενικό,

ή οτιδήποτε; Εν κατακλείδι, προφανώς  και τα ιδιωτικά σχολεία παρέχουν

δημόσιο αγαθό, και πρέπει, ασφαλώς, να εποπτεύονται και να στηρίζονται

από το Υπουργείο Παιδείας.

Ερώτηση.

Το 2014 η Κομισιόν, με αφορμή την έκδοση χιλιάδων παράνομων τίτλων

σπουδών (περίπτωση ιδιωτικών ΤΕΕ Άρτας κτλ.) από ιδιωτικά σχολεία,

ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση να λάβει σοβαρά μέτρα διασφάλισης

της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών και, κυρίως, της

νομιμότητας των εκδιδόμενων τίτλων σπουδών στα ιδιωτικά σχολεία. Πώς

θα πρέπει η πολιτεία να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον, αλλά και την

ισονομία ανάμεσα σε μαθητές που φοιτούν σε δημόσια και ιδιωτικά

σχολεία;

Απάντηση.

Η συνολική απάντηση σε όλα τα ερωτήματα, αυτού του είδους, θα μπορούσε

να είναι πολύ απλή και εύκολη, κατά την γνώμη μου. Αρκεί όλη η

αξιολόγηση – πιστοποίηση των γνώσεων και δεξιοτήτων – όλων των νέων,

είτε είναι από ιδιωτικό είτε είναι από δημόσιο σχολείο, να γίνεται

ενιαία και από κοινού γραπτώς με καλυμμένα τα γραπτά τους.

Ερώτηση.

Στην περίπτωση που τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια λειτουργούν ως αμιγείς

επιχειρήσεις, κατά παράβαση του Συντάγματος, πρέπει να μπορούν να

εκδίδουν ισότιμους με τα δημόσια τίτλους σπουδών;

Απάντηση.

Ήδη ξεκίνησε η εποχή όπου στην παγκόσμια αγορά εργασίας και της

υψηλής γνώσης και δεξιοτήτων,  δεν αξιολογούνται πλέον οι τίτλοι

σπουδών, αλλά οι γνώσεις και οι δεξιότητες του ενδιαφερομένου για την

πρόσληψή του. Μετράει δηλαδή, ποιος μπορεί να κάνει την δουλειά.

Επειδή όμως, στη χώρα μας, ο τίτλος σπουδών έχει ακόμη ισχυρό

αντίκρισμα στην επαγγελματική αποκατάσταση του νέου, κυρίως στο

Ελληνικό Δημόσιο, πρέπει και επιβάλλεται οι τίτλοι σπουδών να είναι

ισότιμοι και να αποκτούνται, όπως είπαμε και πιο πάνω, με αδιάβλητο

και ενιαίο τρόπο από το κράτος. Δηλαδή, η αξιολόγηση – πιστοποίηση των

γνώσεων και δεξιοτήτων όλων των νέων  να γίνεται αδιάβλητα, ενιαία

και αντικειμενικά, από κοινού, δηλ. γραπτά και με καλυμμένες κόλλες.

Ερώτηση.

Τα στοιχεία πρόσφατης μεγάλης έρευνας σε 1150 περίπου συναδέλφους μας

έδειξαν ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί έχουν υψηλό ακαδημαϊκό προφίλ.

Περίπου το 60% έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών και ένα πολύ μεγάλο

ποσοστό έχει παρακολουθήσει σεμινάρια επιμόρφωσης/κατάρτισης. Με

γνώμονα ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί διορίζονται από το Υπουργείο

Παιδείας,  συμφωνείτε ότι θα πρέπει να ορίζονται σε όλες τις θέσεις

της δημόσιας διοίκησης, μεταφέροντας την εμπειρία τους από τα ιδιωτικά

σχολεία;

Απάντηση.

Σε κάθε κοινωνική, επιχειρηματική και πολιτική δραστηριότητα τα

σημαντικά  και σπουδαία στελέχη που έχουν ικανότητές – γνώσεις και

δεξιότητες που τα καθιστούν χρήσιμα και απαραίτητα σε ένα τομέα,

πρέπει να τα αντλείς από τις μεγαλύτερες δεξαμενές και να τα

αξιοποιείς. Κι αυτό γιατί τότε μόνο  πετυχαίνεις καλύτερα

αποτελέσματα, βελτιώνεις τα πράγματα και κάνεις προκοπή. Είναι

αυτονόητο λοιπόν η αναζήτηση και η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης να

γίνεται και από την δεξαμενή της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Μια τέτοια

επιλογή θα πρέπει να την προσεγγίσουμε, όχι μόνο ως δικαίωμα των

ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αλλά κυρίως ως υποχρέωση τις πολιτείας να

αναζητά π α ν τ ο ύ τους καλύτερους και τους αρίστους, να στελεχώσει

την πυραμίδα της εκπαίδευσης, στην εποχή της γνώσης της και της 4ης

βιομηχανικής επανάστασης που ήδη τρέχει και αναδιανέμει παγκόσμια

την εργασία και τον πλούτο.

Δυστυχώς όμως, πολλές φορές στο τόπο μας, στη σύγχρονη εποχή, το

Αυτονόητο καθίσταται ζητούμενο όπως προανέφερα.

Ερώτηση.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το φαινόμενο της επέκτασης της

παραπαιδείας στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μέσω της

ανεξέλεγκτης ίδρυσης παράνομων φροντιστηρίων δημοτικού-κέντρων

μελέτης, χωρίς κανέναν έλεγχο από την πολιτεία και με σαφείς κινδύνους

για την ψυχοσυναισθηματική ισορροπία των παιδιών σε τρυφερή ηλικία,

που ιδρυματοποιούνται σε περιβάλλον τάξης από τις 8 το πρωί και συχνά

έως τις 10 το βράδυ. Ποια είναι η θέση σας για το ζήτημα;

Απάντηση.

Ήθελα πολύ να ήξερα πού βρίσκεται εκείνος ο συνήγορος του παιδιού και

τι κάνει, για όλες αυτές τις πολύ σοβαρές καταγγελίες σας.

Το σχολείο είναι ο χώρος της αγωγής, της γνώσης και εν γένει της

διαμόρφωσης της προσωπικότητας των νέων και της κοινωνίας μας. Πρέπει

επομένως να έχει αμέριστο το ενδιαφέρον  και τη φροντίδα της

πολιτείας, αλλά και την ευαισθησία και ευθύνη από όλους μας.

Δυστυχώς όμως σ’ αυτόν τον τόπο, στο επίκεντρο του δημόσιου

προβληματισμού και διαλόγου της  κοινωνίας μας σήμερα βρίσκονται οι

συνταξιούχοι και όχι οι νέοι, τα παιδιά. Στο δε Υπουργείο Παιδείας

κατά κανόνα οι Υπουργοί ασχολούνται με το εξεταστικό (για

ψηφοθηρικούς λόγους) και όχι με τα παιδιά και με τα καίρια ζητήματα

που εσείς αναδεικνύετε και πολύ καλά κάνετε. Παρακαλώ, κοιτάξτε πως

αντιμετωπίζεται το ολοήμερο σχολείο το οποίο αναπτύξαμε το 2002 – 2003,

και που, αν το φροντίσουν έστω και στοιχειωδώς, θα απαντήσει στις

εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες που οδηγούν τους γονείς σε τέτοιες

κακές επιλογές για τα παιδιά τους. Έξαλλου, θα σας θυμίσω την έρευνα

για το ολοήμερο σχολείο, που είχατε κάνει το 2003, αν θυμάμαι καλά

ως ΟΙΕΛΕ – ΓΣΕΕ και τα καταπληκτικά αποτελέσματα που πήρατε για την

χρησιμότητα και την αποδοχή του από την Ελληνική κοινωνία.

Ερώτηση.

Αντιγράφουμε από την απόφαση 622/2010 του ΣτΕ: «Οι διατάξεις  των

παραγράφων 1 και 8 του άρθρου 16 του Συντάγματος  αποσκοπούν στην

εξυπηρέτηση του συμφέροντος της εκπαίδευσης και για τον λόγο ότι

εξασφαλίζουν στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς σταθερές,

κατά το δυνατόν, συνθήκες  εργασίας, ώστε να μπορούν απερίσπαστοι να

εκτελούν τα καθήκοντά τους για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση του

σκοπού της Παιδείας, ο οποίος, κατά τα προεκτεθέντα, έχει αναχθεί σε

συνταγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος». Ένα καθεστώς ελεύθερων,

αναιτιολόγητων απολύσεων εξυπηρετεί τη συνταγματική επιταγή; Πώς θα

πρέπει να διασφαλίζονται στοιχειώδεις όροι εργασιακής δικαιοσύνης για

τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και προστασίας του δημόσιου συμφέροντος

στα ιδιωτικά σχολεία;

Απάντηση.

Μου κάνει εντύπωση ότι ακόμα, και μετά από 14 χρόνια, από τότε που

ήμουνα στο υπουργείο παιδείας, αυτό αποτελεί ζητούμενο για κάποιους

εμμονικούς ιδιοκτήτες σχολείων.

Η θέση μου βέβαια, παραμένει η ίδια με εκείνη που νομοθετήσαμε τότε ως

υπουργείο Παιδείας, όπως θα θυμάστε κάποιοι από σας, για το εκπαιδευτικό προσωπικό

της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς το ΣτΕ  τοποθετείται ορθά με την

απόφαση 622/2010.

Ερώτηση.

Για το τέλος της συνέντευξης, θα θέλαμε να μας αναπτύξετε σύντομα τη

γενική σας άποψη για τον ρόλο της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη σημερινή

κοινωνία.

Απάντηση.

Για μένα, φίλοι μου, το ζητούμενο είναι η καλή και χωρίς αποκλεισμούς

σύγχρονη εκπαίδευση των νέων μας, ανεξάρτητα από το αν αυτή προέρχεται

από Δημόσιο,  ή από Ιδιωτικό σχολείο.