ΟΙΕΛΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ Η ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ, Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση βρίσκεται στην ίδια γραμμή με την εξουθενωτική πολιτική των μνημονίων εις βάρος του κόσμου της εργασίας, αλλά και των εκπαιδευτικών  που έχουν υποστεί την τελευταία δεκαετία δραματική αφαίμαξη με τις μειώσεις των μισθών, τις περικοπές των δώρων και την αύξηση των διδακτικών ωρών.   Για ακόμη μια φορά βλέπουμε αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις που συνεχίζουν με συνέπεια την μείωση των συντάξεων και οδηγούν σε μια μεθοδική αποδόμηση της κοινωνικής ασφάλισης. Το νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, προβλέπει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αλλά και των  χρόνων υπηρεσίας για την απονομή της και μειωμένες αποδοχές  στις συντάξεις αντί για αύξηση, όπως μας βεβαίωνε η νέα κυβέρνηση. Οδηγούμαστε στο περίφημο κεφαλαιοποιητικό σύστημα συντάξεων με την εμπλοκή ιδιωτικών  εταιρειών ασφάλισης,  όπου τα χρήματα των ασφαλισμένων θα γίνονται βορά των επιτήδειων επενδυτών στο χρηματιστήριο,  ενώ οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται να δουλεύουν ως τα βαθιά γεράματα, ή θα πεθαίνουν ασκώντας το λειτούργημά τους πριν προλάβουν να συμπληρώσουν τα συντάξιμα χρόνια.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν. Την ώρα που η εφαρμογή ακραίων νεοφιλελευθέρων πολιτικών οδηγεί τη δημόσια ασφάλιση στα βράχια, δήθεν λόγω της αδυναμίας των ταμείων, η πολιτεία χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ λόγω της απροθυμίας, ή ανικανότητας των υπηρεσιών της να εποπτεύσουν τους φορείς ιδιωτικής εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα:

• Ο χώρος των ιδιωτικών σχολείων. Τα τελευταία χρόνια τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν ανεξέλεγκτα, χωρίς να τηρούν τις στοιχειώδεις προβλέψεις της νομοθεσίας. Το χάος που επικρατεί σε μεγάλο αριθμό ιδιωτικών σχολείων με αδήλωτους εκπαιδευτικούς και παραχαραγμένα προγράμματα, με το ένα τέταρτο και πλέον των εκπαιδευτικών αδήλωτων, ή ψευδώς δηλωμένων ως διοικητικού προσωπικού, με το 85% των σχολείων να μην δηλώνουν δράσεις και τους εκπαιδευτικούς που τις ασκούν, με το 40% των ιδιωτικών νηπιαγωγείων να μην δηλώνουν το προσωπικό τους και να μην καταβάλλουν τις νόμιμες αποδοχές.
• Ο χώρος των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών. Στα Φροντιστήρια Μ.Ε. και στα ΚΞΓ εργάζονται πάνω από 60.000 εκπαιδευτικοί. Η πλήρης έλλειψη εποπτείας στο χώρο έχει οδηγήσει σε παγίωση οξύτατων φαινομένων μαύρης εργασίας, σε υπασφάλιση (υποχρεωτική ανεργία των εκπαιδευτικών το καλοκαίρι, μη καταβολή ενσήμων λόγω αδήλωτης εργασίας), σε πλασματική καταβολή αποδοχών. Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στους χώρους αυτούς λόγω των χαμηλότατων αποδοχών, ελέω της κατάρρευσης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της μαύρης εργασίας, δεν πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν, και αυτοί που θα τα καταφέρουν θα λάβουν χρηματικό ποσό χαμηλότερο από το επίδομα πρόνοιας. Παρά το γεγονός ότι με το Ν. 4415/2016 έγιναν βήματα για οργάνωση της εποπτείας της πολιτείας στο χώρο αυτό με δήλωση των εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας και με αυστηρή παρακολούθηση του ωραρίου και των προγραμμάτων, η ανομία εμμένει σχεδόν αμείωτη, όπως επιβεβαιώνουν οι δεκάδες, κάθε μήνα, καταγγελίες στις Επιθεωρήσεις Εργασίας.
• Ο χώρος των παρόχων πιστοποίησης προσόντων. Ανάλογη εικόνα υπάρχει και στον εντελώς ανεξέλεγκτο χώρο της πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων (ξένων γλωσσών, Η/Υ) όπου κανείς δεν γνωρίζει ποιοι εργάζονται, με τι αμοιβές, με ποια τυπικά προσόντα. Το πάρτι εκατομμυρίων συνεχίζεται ακάθεκτο και η πολιτεία, φυσικά, αιμορραγεί.

Η συνοπτική αυτή καταγραφή της καταστρατήγησης της ασφαλιστικής νομοθεσίας στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν αγγίζει καν το μέγεθος του προβλήματος. Είναι όμως ενδεικτική του μεγέθους της επιχειρηματικής απάτης, τουλάχιστον στην ιδιωτική εκπαίδευση που γνωρίζουμε τα στοιχεία, που βυθίζει τα ταμεία. Και δυστυχώς το όργιο της εργασίας και της φοροδιαφυγής το πληρώνουν οι απόμαχοι της ζωής, οι πλέον αδύναμοι και απροστάτευτοι από τους συμπολίτες μας, στην απόγνωση, την ώρα που οι επιτήδειοι συνεχίζουν να πλουτίζουν στην πλάτη των πολλών.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μετακυλύουν τα βάρη από τους λίγους παραβάτες στους πολλούς που δεν έχουν ευθύνη κατευθύνουν τη δημόσια ασφάλεια σε ένα ιδιωτικό σύστημα επισφαλές και αποτυχημένο όπου εφαρμόστηκε, σε ιδιωτικό αγαθό ανίκανο  να προστατεύσει τον σκληρά εργαζόμενο.