Βροντερό όχι του κόσμου της εργασίας στις εκπαιδευτικές ανισότητες: Πάνω από 40 Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα ζητούν εξετάσεις των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων υπό δημόσιο έλεγχο και κατάργηση για φέτος της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής

Δείτε εδώ το video  στο youtube

Ο κόσμος της εργασίας παίρνει την υπόθεση της δημόσιας παιδείας, το μέλλον των νέων ανθρώπων στα χέρια του. Πάνω από 40 Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα, πέρα και πάνω από ιδεολογικούς και παραταξιακούς διαχωρισμούς, αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να ζητήσουν από την πολιτική ηγεσία του τόπου να μπει φραγμός στις κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες που διογκώνονται με τις πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Παιδείας. Πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή, την πιο μαζική ενέργεια για ζητήματα εκπαίδευσης του οργανωμένου κόσμου της εργασίας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, γεγονός που μαρτυρά ότι πλέον η κοινωνία βλέπει με πολύ μεγάλη ανησυχία το δημόσιο αγαθό της Παιδείας να εμπορευματοποιείται με τις συνέπειες να είναι οδυνηρές για τους μαθητές που φοιτούν στα δημόσια σχολεία, τα παιδιά που προέρχονται από τις τάξεις των μη προνομιούχων.

 Με ψήφισμα που συνυπογράφουν Εργατικά  Κέντρα από κάθε γωνία της χώρας ζητείται από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και το Υπουργείο Παιδείας να ληφθούν άμεσα μέτρα, ώστε να αποτραπεί μια πανεθνική εκπαιδευτική τραγωδία που θα οδηγήσει μοιραία στον αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών των δημόσιων σχολείων από την πανεπιστημιακή γνώση και από την πρόσβαση σε ποιοτικές θέσεις εργασίας. Η ασύδοτη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων που προκαλεί φόβο πλημμυρίδας παράνομων δήθεν άριστων τίτλων σπουδών και η χωρίς κανένα διάλογο, εν μέσω πανδημίας, εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που θα κρατήσει πάνω από 25.000 παιδιά εκτός πανεπιστημίου και που απειλεί να βάλει λουκέτο σε δεκάδες πανεπιστημιακά τμήματα με οδυνηρές συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες κινητοποίησαν τους εκπροσώπους του κόσμου της εργασίας που ζητούν:

 

1. Την εξέταση των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων για την κτήση προαγωγικών και απολυτήριων τίτλων, ιδίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υπό δημόσιο έλεγχο (όπως συνέβαινε και πριν το 2000) για να περιοριστούν τα φαινόμενα έκδοσης ψεύτικων «άριστα» που πριμοδοτούνται με τη μέγιστη μοριοδότηση σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και θα προσμετρώνται στο μέλλον για το βαθμό των Πανελλαδικών εξετάσεων.

 

2. Την κατάργηση για φέτος της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, καθώς επεβλήθη χωρίς κοινωνική συναίνεση και εν μέσω πανδημίας με χιλιάδες μαθητές δημόσιων σχολείων να έχουν τεράστιες δυσκολίες λόγω των προβλημάτων της τηλεκπαίδευσης, και την έναρξη ενός αναλυτικού διαλόγου με όλους τους φορείς της κοινωνίας για τον εξορθολογισμό του συστήματος εισαγωγής στα Πανεπιστήμια.

Οι εκπρόσωποι των Εργατικών Κέντρων, τέλος, συμμερίζονται την ανησυχία της ΟΙΕΛΕ για τον κίνδυνο πλήρους εμπορευματοποίησης του δημόσιου αγαθού της Παιδείας και θεωρούν αναγκαία την ενημέρωση κάθε πολίτη για την κατάσταση στην εκπαίδευση. Για το σκοπό αυτό το επόμενο χρονικό διάστημα προγραμματίζονται κοινές συνεντεύξεις τύπου και εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ομοσπονδίας, εκπαιδευτικών συλλόγων, ενώσεων γονέων και άλλων κοινωνικών φορέων.

 Με σημερινή επιστολή  της προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η ΟΙΕΛΕ κοινοποιεί το ψήφισμα πρωτοβουλίας και ζητά συνάντηση προκειμένου να τεθούν υπόψη της κρίσιμα ζητήματα εκπαιδευτικών ανισοτήτων και των κινδύνων που εγκυμονούν πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Υπουργού Παιδείας για το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης. 

Απόφαση ΔΣ ΟΙΕΛΕ για το προς ψήφιση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας: Επίθεση στη δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας, ισοπέδωση των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων και ακύρωση της συνδικαλιστικής δράσης

Το ΔΣ της ΟΙΕΛΕ μελέτησε τις προτεινόμενες διατάξεις που καταθέτει προς ψήφιση το Υπουργείο Εργασίας και αποφάσισε να καταθέσει στο δημόσιο διάλογο τις ακόλουθες απόψεις:

 

Το σχέδιο νόμου που καταθέτει τις επόμενες ημέρες στη Βουλή η κυβέρνηση Μητσοτάκη δια του Υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη, παρά την άχαρη επικοινωνιακή προσπάθεια να παρουσιαστεί ως «εργασιακός παράδεισος» με δήθεν 4ήμερες απασχολήσεις και προστασία της εργασίας, απηχεί τις πιο ακραίες, απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες αντιλήψεις κατάλυσης θεμελιωδών δημοκρατικών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων που επέβαλε σε τμήμα του δυτικού κόσμου η νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Η δυνατότητα της συλλογικής διαπραγμάτευσης και της σύναψης συλλογικών συμβάσεων, το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι ελεύθερα και αυτόνομα, ο έλεγχος στοιχειωδών ανθρώπινων και εργασιακών δικαιωμάτων από την πολιτεία για να αποτραπεί η εργοδοτική αυθαιρεσία καταπατώνται στο όνομα ενός κίβδηλου «φιλελευθερισμού» που θέτει ως μοναδική προτεραιότητα την ασύδοτη λειτουργία της αγοράς και την εξυπηρέτηση του ΣΕΒ και ενός μικρού αριθμού ισχυρών επιχειρηματιών που εδώ και δεκαετίες λειτουργούν παρασιτικά, απομυζώντας κρατικούς πόρους.

 Στόχος τους, η μετατροπή της χώρας σε ειδική οικονομική ζώνη, της αγοράς εργασίας σε ανοχύρωτο χώρο χωρίς εποπτεία, των συνδικάτων σε φιλήσυχες λέσχες παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, των συνδικαλιστών σε εργοδοτικούς γκαουλάιτερ και των εργαζόμενων σε είλωτες χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράριο, χωρίς αξιοπρεπείς αποδοχές, έρμαια στα χέρια των εργοδοτών.

Φυσικά, η κατάθεση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία. Αντλεί, όπως προαναφέρθηκε, την ιδεολογική του έμπνευση από τις θατσερικές αντιμεταρρυθμίσεις και από τις νεοφιλελεύθερες και σοσιαλφιλελεύθερες αντεργατικές παρεμβάσεις σε πολλές χώρες της Ευρώπης, ενώ κορυφώνει την ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, υποκατώτατος μισθός κ.λπ.) που επεβλήθησαν την προηγούμενη δεκαετή περίοδο των Μνημονίων.

 

• Η παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων

Βασική αρχή της φιλοσοφίας του σχεδίου νόμου είναι η δήθεν «ελεύθερη» διαπραγμάτευση εργοδότη-εργαζόμενου σε σχέση με τη διευθέτηση εργασίας. Με γνώμονα ότι πάνω από το 90% των επιχειρήσεων στη χώρα είναι μικρές, με λιγότερους από 10 εργαζόμενους, επομένως δεν καλύπτονται συνδικαλιστικά παρά μόνο με συλλογικές συμβάσεις (που πλέον δεν υπάρχουν), η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ανατίθεται στη «συνεννόηση» του εργοδότη με τον εργαζόμενο. Η κυβέρνηση προωθεί εύσχημα την αντικατάσταση κάθε συλλογικής συμφωνίας από την ατομική ρύθμιση, γνωρίζοντας καλά πως η σχέση των δύο μερών είναι ετεροβαρής και πως τα συνδικάτα αποτελούν το μόνο βραχίονα υπεράσπισης των εργαζόμενων.

 

Έτσι, το ήδη καταργημένο σε μεγάλο τμήμα του ιδιωτικού τομέα 8ωρο θα μετατραπεί σε 10ωρο (και 12ωρο) και μάλιστα όχι για κομμάτι του χρόνου εργασίας (η περίφημη διευθέτηση για να μαζέψει ο εργαζόμενος τις ελιές του) αλλά για το σύνολο αυτής. Επιπλέον, επεκτείνεται η 7ήμερη λειτουργία σε πλήθος κλάδων, καθιστώντας τη ζωή των εργαζόμενων εφιάλτη. Από τη μακρά χείρα Χατζηδάκη δεν θα γλίτωνε ούτε ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Με την (δήθεν) δήλωση στην (ανύπαρκτη πια) Επιθεώρηση Εργασίας, οι «κολλητοί» του Υπουργού Εργασίας σχολάρχες θα στήνουν opendays, Bazaars, σχολικά πάρτι, γυμναστικές επιδείξεις, εξετάσεις πιστοποίησης κ.λπ. υποχρεώνοντας τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς σε σχεδόν μόνιμη, χωρίς αμοιβή, παράνομη κυριακάτικη εργασία.

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χαρίζει εκατοντάδες χιλιάδες ώρες δωρεάν εργασίας στους φίλους της και καταδικάζει σε έναν άνευ προηγουμένου για ευρωπαϊκή χώρα (με την εξαίρεση, ίσως, της Βουλγαρίας)  Μεσαίωνα τους εργαζόμενους.

• Η κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας

Η τερατώδης σύλληψη της διευθέτησης των ωρών εργασίας και της νομιμοποίησης (δήθεν μερικώς) του 10ωρου μέσω της κυριαρχίας των ατομικών συμβάσεων απαιτεί την εκθεμελίωση της κρατικής εποπτείας, ώστε κάθε καταγγελία για εργοδοτική αυθαιρεσία να μην μπορεί να ελεγχθεί. Με μια χειρουργική κίνηση ο Υπουργός Εργασίας μετατρέπει τον ΣΕΠΕ σε «Ανεξάρτητη Αρχή», γνωρίζοντας ότι η απομάκρυνση του Σώματος από το φυσικό του χώρο και η ανάθεση της εποπτείας σε πλήρως ελεγχόμενες από την κυβέρνηση – και εντελώς αποδυναμωμένες – δομές, θα μονιμοποιήσει το 10ωρο και τις απλήρωτες υπερωρίες ως τη μόνη πραγματικότητα στους χώρους εργασίας.

 

Αντιστοίχως, κανείς δεν θα μπορεί να ελέγξει, φυσικά, την ανελέητη εκμετάλλευση της διαδικτυακής εργασίας και την καταστρατήγηση του δικαιώματος της αποσύνδεσης. Όπως δεν έκαναν σχεδόν τίποτε οι εποπτικοί φορείς της πολιτείας στις περιπτώσεις εικονικών αναστολών εργασίας (γνωστό το απολύτως εκτεταμένο φαινόμενο στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών) και στην παράνομη διαδικτυακή απασχόληση των εκπαιδευτικών, την ώρα που οι επιτήδειοι εργοδότες κατάκλεβαν εργαζόμενους, γονείς και κράτος, το ίδιο και χειρότερο επίπεδο ασυδοσίας θα απολαμβάνουν οι εκλεκτοί της κυβέρνησης με την κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας.

 

• Η απόλυση είναι πλέον ευκολότερη από ποτέ

Σε μια ακόμη επικοινωνιακή διαστρέβλωση (από αυτές που συνηθίζει η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας τα φίλια ΜΜΕ), αναφέρεται πως «επεκτείνεται η προστασία από την απόλυση». Στις κατηγορίες που – υποτίθεται ότι – προστατεύονται, προστίθενται κάποιες που ποτέ δεν πρόκειται κανείς να καταγγείλει, εξετάσει ή ελέγξει (διαδικτυακά εργαζόμενους), ενώ από τις ήδη προστατευμένες, αφαιρείται άρρητα μία που ενδιαφέρει ιδιαίτερα κυβέρνηση και εργοδότες: οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων.

 

Όμως η πιο οδυνηρή αλλαγή για τις απολύσεις προκύπτει από την αλλοίωση του υφιστάμενου καθεστώτος για την καταχρηστική καταγγελία σύμβασης και τη διάλυση κάθε νόμιμης λειτουργίας στο χώρο εργασίας. Μέχρι σήμερα, ο εργοδότης υποχρεωνόταν να επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο που προσέφυγε στα δικαστήρια και δικαιώθηκε, διότι η απόλυσή του κρίθηκε καταχρηστική σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα. Τώρα, πλέον, η επαναπρόσληψη καθίσταται σχεδόν αδύνατη, καθώς στα δικαστήρια με αίτηση του εργαζόμενου ή του εργοδότη (είναι εύλογο ότι αυτό θα γίνεται σχεδόν πάντοτε με αίτημα των εργοδοτών) η επαναπρόσληψη «αντικαθίσταται» με την καταβολή «επιπλέον αποζημίωσης» εάν και εφόσον το σηκώνουν τα οικονομικά της επιχείρησης! Εν ολίγοις, καταχρηστικές συμπεριφορές του εργοδότη όπως βίαιες ή εκβιαστικές συμπεριφορές, απλήρωτη εργασία, εκδικητική αντιμετώπιση προσωπικών διαφορών ή ακόμη και των πολιτικών-ιδεολογικών αντιλήψεων του εργαζόμενου επιβραβεύονται με την άνετη απόλυσή του και χωρίς κανένα κόστος! Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε την «προστατευτική» για τους εργαζόμενους ρύθμιση που επιτρέπει στον εργοδότη να προχωρήσει σε καταγγελία σύμβασης, ακόμη κι αν δεν έχει καταβάλει τη νόμιμη αποζημίωση, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα!

 

Η φεουδαρχία επιστρέφει στη χώρα της ολιγαρχικής διαφθοράς και μάλιστα ενδεδυμένη το μανδύα του ψευδοφιλελευθερισμού.

• Καταργείται ουσιαστικά το δικαίωμα στον αυτόνομο συνδικαλισμό

Με τη θέσπιση του ηλεκτρονικού μητρώου, τα συνδικάτα και τα μέλη τους τίθενται υπό τον άμεσο κίνδυνο της παραβίασης των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων στελεχών και μελών τους, καθώς θεωρούμε ότι η διαχείριση των δεδομένων από τη συγκεκριμένη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας σημαίνει ουσιαστικά γνωστοποίηση των στοιχείων μας στους εργοδότες. Δεν είναι, άλλωστε, μακρινή, η επί εποχών τρόικα διαρροή των δεδομένων δεκάδων συναδέλφων συνδικαλιστών από το Πρωτοδικείο στους φροντιστηριάρχες, οι οποίοι φρόντισαν να τα δημοσιοποιήσουν μάλιστα και στο διαδίκτυο (στην περίφημη ιστοσελίδα ΑντιΣΕΦΚ που κατέβηκε μετά από παρέμβασή μας στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος). Περιττό να σημειωθεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων δεν ξαναβρήκε ποτέ δουλειά, μπαίνοντας στην ιδιότυπη «μαύρη λίστα» όπου καταχωρούνται όσοι διεκδικούν τα στοιχειώδη: ασφάλιση, νόμιμο μισθό, ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Καταργείται, δε, ουσιαστικά το δικαίωμα της απεργίας, ειδικά στις ΔΕΚΟ, καθώς το ποσοστό του «προσωπικού ασφαλείας» προσεγγίζει σχεδόν το μισό αριθμό των εργαζόμενων.

 

Όπως προαναφέρθηκε, πλέον οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων βρίσκονται αντιμέτωποι με την ελεύθερη απόλυση, σε μια πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ρύθμιση. Ενώ δήθεν το καθεστώς εποπτείας των απολύσεων των συνδικαλιστών τίθεται στο ίδιο πλαίσιο προστασίας των …εγκύων (που όμως έχουν ισχυρές δικλείδες ασφαλείας για ιατρικούς λόγους), οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων πλέον θα απολύονται ελεύθερα για «βάσιμο λόγο», μια έννοια εντελώς αόριστη που βοηθά κάθε εργοδότη να τη χρησιμοποιήσει. Μέχρι πρότινος ίσχυε για συνδικαλιστές επιτροπή ελέγχου στα πρότυπα των χωρών της Ε.Ε. που εξέταζε την απόλυση σχεδόν άμεσα και γνωμοδοτούσε. Τώρα η καταγγελία σύμβασης θα παραπέμπεται στα δικαστήρια. Από την εμπειρία μας σε τέτοιες υποθέσεις, ο χρόνος εξέτασης, ιδίως αν υπάρξουν εφέσεις, μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 7-8 χρόνια, ενώ το κόστος της δικαστικής διαμάχης είναι αδύνατο να το σηκώσει οποιοσδήποτε εργαζόμενος. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η ρύθμιση αυτή πάει πολύ πέρα και από τις αντίστοιχες διατάξεις του νεοφιλελεύθερου βρετανικού εργατικού δικαίου που ο κ. Χατζηδάκης αντιγράφει, διότι η καταγγελία σύμβασης συνδικαλιστή (ή όποιου εργαζόμενου) εξετάζεται από τριμελή επιτροπή (Employment Tribunal) με τη συμμετοχή ενός δικαστή, του εκπροσώπου των εργαζόμενων και του εκπροσώπου των εργοδοτών η οποία γνωμοδοτεί για τη νομιμότητα της απόλυσης σε πολύ σύντομο χρόνο και, το σημαντικότερο, χωρίς οικονομική επιβάρυνση για τον εργαζόμενο!

 

Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση είναι βέβαιο πως σε μερικά χρόνια θα έχουν απολυθεί σχεδόν όλα τα μαχητικά συνδικαλιστικά στελέχη, ιδίως στον ιδιωτικό τομέα, και το μόνο είδος «συνδικαλιστή» που θα επιβιώσει είναι ο εργοδοτικός συνδικαλιστής, ο πιο σκληρός θεματοφύλακας των συμφερόντων του «αφεντικού» του.

 Συμπερασματικά

 Η παρέμβαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα εργασιακά είχε προαναγγελθεί. Τόσο προεκλογικά, όταν ο νυν Πρωθυπουργός έταζε σε παραβατικούς επιχειρηματίες του τουρισμού ότι θα πάψουν οι «ενοχλητικοί» έλεγχοι νομιμότητας από την Επιθεώρηση Εργασίας όσο και μετεκλογικά, όταν η πρώτη ουσιαστική νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης αφορούσε στην κατάργηση της αιτιολόγησης των απολύσεων και στην ουσιαστική κατάργηση της διαιτησίας που εκμηδενίζει την πιθανότητα κατάρτισης συλλογικών συμβάσεων. «Λαγός» του εργασιακού νομοσχεδίου ήταν ο νόμος-καρμανιόλα της Υπουργού Παιδείας Κεραμέως για την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου περιέχεται η μετατροπή του ιδιωτικού εκπαιδευτικού σε εργασιακό λάστιχο, όπου νομιμοποιείται η δήθεν εθελοντική μεταβολή των όρων εργασίας του, όπου θεσμοθετείται η χωρίς καμιά αξιολογική διαδικασία και αιτία απόλυση.

 

Κοινός παρονομαστής όλων, η εξάρτηση της κυβέρνησης από τους ολιγάρχες και τους παρασιτικούς χρηματοδότες της, οι οποίοι φιλοδοξούν να συνεχίσουν να πλουτίζουν ληστεύοντας τα δημόσια ταμεία και τους εργαζόμενους. Κάθε πολίτης, κάθε εργαζόμενος οφείλει να δει πέρα από την καλά οργανωμένη διαφημιστική εκστρατεία του Υπουργείου Εργασίας και να αντιληφθεί πως πίσω από τα παραπλανητικά συνθήματα περί δήθεν φιλεργατικού νομοσχεδίου κρύβεται η χειρότερη παρέμβαση στα εργασιακά δικαιώματα από την περίοδο της Χούντας, χειρότερη και από τις μνημονιακές παρεμβάσεις που έγιναν με τις ευλογίες του ΔΝΤ.

 

Καλούμε κάθε ιδιωτικό εκπαιδευτικό και κάθε εργαζόμενο να δώσει τη μάχη κατά του σχεδίου νόμου Χατζηδάκη που καταδικάζει τον κόσμο της εργασίας σε μόνιμη και απόλυτη οικονομική, ηθική και εργασιακή εξαθλίωση, που συνεχίζει το δρόμο της ακραίας εκμετάλλευσης των αδύναμων και που διευρύνει ακόμη περισσότερο τις ανισότητες. Το οφείλουμε πάνω απ’ όλα στη νέα γενιά που θα υποχρεωθεί να βρει το δρόμο της στο μέλλον μέσα από τα ερείπια που αφήνει πίσω της η ακραία νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

 

Η ΟΙΕΛΕ δηλώνει ότι συμμετέχει σε κάθε δράση και κινητοποίηση που θα αποφασιστεί πριν και κατά τη διάρκεια της ψήφισης του εκτρώματος Χατζηδάκη και θα αποφασίσει σε έκτακτες συνεδριάσεις του ΔΣ της για τη συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις. 

Μελέτη Ινστιτούτου ΟΙΕΛΕ: Λαιμητόμος η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για πάνω από 25 χιλιάδες μαθητές που οδηγούνται στοχευμένα στην αγκάλη των ανεξέλεγκτων κολλεγιαρχών

Εισαγωγικά

 Δεκάδες χιλιάδες μαθητές θα μείνουν εκτός πανεπιστημιακής εκπαίδευσης μετά την απόφαση της Υπουργού Παιδείας Ν. Κεραμέως να δημιουργήσει μέσω της καθιέρωσης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (Ε.Β.Ε.) «πελατεία»  για τους πολιτικούς της συμμάχους κολλεγιάρχες που δρουν εντελώς ανεξέλεγκτα, χωρίς πιστοποίηση τίτλων και χωρίς έλεγχο προσόντων του εκπαιδευτικού προσωπικού πωλώντας ταυτόχρονα πανάκριβα κάκιστης ποιότητας υπηρεσίες.

Από τη μελέτη που εκπόνησε το κλαδικό Ινστιτούτο της ΟΙΕΛΕ προκύπτει ότι τουλάχιστον 25.000 μαθητές θα βρεθούν εκτός πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Δεν πρόκειται μόνο για μαθητές με πολύ χαμηλές επιδόσεις αλλά σε πολλές περιπτώσεις εκτός νυμφώνος θα μείνουν  παιδιά με υψηλή βαθμολογία, όπως εξηγούμε στη συνέχεια. Ταυτόχρονα, περίπου 17 από τα 24 ΑΕΙ της χώρας θα χάσουν σημαντικό αριθμό φοιτητών και κάποια θα απειληθούν με λουκέτο με το κλείσιμό τους να προκαλεί βαρύ πλήγμα στις τοπικές κοινωνίες. Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, εάν η τεχνητή αριστεία που επιβάλλει η κ. Κεραμέως στο σύστημα πρόσβασης θα αφορά και στα περιβόητα Κολλέγια (που παρέχουν πλέον τίτλους επαγγελματικής ισοτιμίας) ή αν το χρήμα είναι μεγαλύτερο εχέγγυο για την ακαδημαϊκή επιτυχία από την προσπάθεια του μαθητή.

Είναι όμως πλέον ξεκάθαρο ότι η Ε.Β.Ε. αποτελεί μια άσκηση διόγκωσης των κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων, διότι οι «κομμένοι» μαθητές προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις τάξεις των οικογενειών των εργαζόμενων, των ανέργων, των αγροτών, των μη προνομιούχων. Μαθητές που κατά κανόνα κατακτούν με μόχθο το απολυτήριο της Γ’ Λυκείου, κρίνονται ως μη ικανοί για την πανεπιστημιακή γνώση μέσω της διαφανούς μεν αλλά με σοβαρότατα προβλήματα επιστημονικά και παιδαγωγικά διαδικασίας των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Τα ποσοστά αποτυχίας των μαθητών σε κάποια μαθήματα όπως τα Μαθηματικά, τα Αρχαία Ελληνικά, η Φυσική, η Χημεία που προσεγγίζουν το 40% καταδεικνύουν την τραγική δυσλειτουργία του συστήματος με τον ανορθολογισμό της διδακτέας ύλης, την εξαφάνιση του παιδαγωγικού χαρακτήρα του Λυκείου και τον παρανοϊκό – σε ορισμένες περιπτώσεις – βαθμό δυσκολίας των θεμάτων και όχι την «ανεπάρκεια» των παιδιών, όπως έντεχνα διαρρέουν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας.

 

Πώς λειτουργεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής

 

Η κυβέρνηση της ΝΔ από την αρχή της θητείας της είχε δηλώσει πως θα επαναφέρει τη«βάση του 10»με πρόσχημα τη βελτίωση της ποιότητας των σπουδών στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Με απλά λόγια, προκειμένου να εισαχθεί ένας υποψήφιος στις Σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης «θα πρέπει να επιτύχει επίδοση μεγαλύτερη του 10 στα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα». Με τον τρόπο αυτό στόχευε σε ένα τεχνητό «φιλτράρισμα» των επιδόσεων των εισαγομένων, μέτρο που είχε εφαρμοστεί και στο παρελθόν (2006 – 2009) και καταργήθηκε εξαιτίας της αναποτελεσματικότητάς του.

Ωστόσο, με τον Νόμο 4777/2021, η Κυβέρνηση της ΝΔ και η κ. Κεραμέως νομοθέτησαν κάτι διαφορετικό και περισσότερο «εχθρικό» απέναντι στα παιδιά που σε λίγο θα διεκδικήσουν την εισαγωγή τους στα Ελληνικά Πανεπιστήμια: Η «Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής» (Ε.Β.Ε.) ΔΕΝ είναι η τυπική βάση του 10, αλλά ένα «δυναμικό» φίλτρο αποκλεισμού που θα καθορίζεται από το σύνολο των επιδόσεων όλων των υποψηφίων κάθε Επιστημονικού Πεδίου (ΕΠ). Πιο συγκεκριμένα, σε κάθε ΕΠ θα υπολογίζεται ο Μέσος Όρος (μ.ο.) των επιδόσεων σε Πανελλαδική κλίμακα και στην συνέχεια κάθε Πανεπιστημιακό Τμήμα θα έχει καθορίσει ένα ποσοστό αυτού του μ.ο. ως προϋπόθεση εισαγωγής. Το ποσοστό αυτό είναι από το 80% έως το 120% του μ.ο.

Ενώ, λοιπόν, η «βάση του 10» θα μπορούσε να έχει ακόμα και ασήμαντη επίπτωση στο πλήθος των αποκλειόμενων εισαγομένων, αν η Επιτροπή Εξετάσεων επέλεγε «εύκολα» θέματα, η ρύθμιση της κ.Κεραμέως περικόπτει πάντοτε ένα σημαντικό πλήθος υποψηφίων ανεξάρτητα από την δυσκολία των θεμάτων των εξετάσεων.Δηλαδή ακόμα στο υποθετικό ενδεχόμενο που όλοι οι υποψήφιοι γράψουν π.χ.  πάνω από 15, μεγάλος αριθμός υποψηφίων θα μείνει εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διότι η ΕΒΕ θα έχει αυξηθεί πολύ!

Έτσι, για ένα Επιστημονικό πεδίο που Πανελλαδικά ο μ.ο. είναι 11 (στην εικοσάβαθμη κλίμακα), κάθε Σχολή μπορεί να έχει προαπαιτήσει Ε.Β.Ε. από το 8,8 έως το 13,2!

Η ρύθμιση αυτή είναι αντιεπιστημονική, αντιπαιδαγωγική και ακραία εχθρική απέναντι σε χιλιάδες υποψήφιους για τους παρακάτω λόγους:

1. Δεν στηρίζεται σε καμία επιστημονική μελέτη των επιδόσεων προηγούμενων ετών. Μάλιστα το σύνολο της Εκπαιδευτικής Κοινότητας εδώ και χρόνια συμφωνεί ότι οι επιδόσεις στις Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν αποτελούν ασφαλή δείκτη «ποιότητας» και κριτικής σκέψης.
2. Τα ποσοστά του εύρους της Ε.Β.Ε. (80% έως 120%) προέκυψαν αυθαίρετα χωρίς καμία τεκμηρίωση και χωρίς καμία μελέτη στοχεύσεων και αναγκών.
3. Νομοθετήθηκε κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας και ενώ τον μήνα Φεβρουάριο, τα σχολεία ήταν ήδη κλειστά για 3 και πλέον μήνες. Η τηλε-εκπαίδευση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, ειδικά στα σχολεία της περιφέρειας, με τα γνωστά προβλήματα του ασταθούς δικτύου επικοινωνίας και του ελλιπούς εξοπλισμού εκπαιδευτικών και μαθητών.τα παιδιά που εξετάζονται φέτος έχουν αρχίσει την τηλεκπαίδευση ως μαθητές της Β΄ Λυκείου, δηλαδή από το Μάρτιο του 2020 και έχουν παρακολουθήσει τη διά ζώσης ελάχιστη διδασκαλία μέχρι σήμερα. Η ίδια λοιπόν η Υπουργός, που παραδέχθηκε ότι η εξ αποστάσεως διδασκαλία δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διά ζώσης, τιμωρεί αυτά τα παιδιά που βίωσαν ακραία την πανδημία και τις επιπτώσεις της με περικοπή των θέσεων στα ΑΕΙ.
4. Τέλος, είναι εχθρική απέναντι σε χιλιάδες παιδιά, διότι η ρύθμιση αυτή συνδέεται με προηγούμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης με τις οποίες εξισώνονται τα προσόντα των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων με αυτά των αποφοίτων αμφίβολης ποιότητας ιδιωτικών «Κολλεγίων».

 

Οι οδυνηρές επιπτώσεις της Ε.Β.Ε. σε χιλιάδες μαθητές και στον πανεπιστημιακό χάρτη της χώρας

 

Χτες το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε τα ποσοστά της Ε.Β.Ε. που θα ισχύσει στις Πανελλαδικές εξετάσεις που ξεκινούν σε ένα μήνα για όλες τις Πανεπιστημιακές Σχολές της Χώρας. Μία προσεκτική μελέτη στα ποσοστά αυτά επιτρέπει να γίνει μία πρόβλεψη για τα ολέθρια αποτελέσματα που περιμένουν τους υποψήφιους και τους γονείς τους τον Αύγουστο με την έκδοση των αποτελεσμάτων.

• Από τα 453 συνολικά Πανεπιστημιακά τμήματα και σχολές προκύπτει ένας συνολικός μέσος όρος των ποσοστών στην τιμή 96,2%. Αυτό σημαίνει ότι συνολικά ο Εθνικός μ.ο. κάθε Επιστημονικού Πεδίου θα είναι και το διαβατήριο εισαγωγής στα ΑΕΙ.
• 190 Πανεπιστημιακά Τμήματα (το 42% του συνόλου) επέλεξαν ποσοστό του μ.ο. το 80%. Η απόφαση αυτή συνδέεται προφανώς με τον ορατό κίνδυνο τα τμήματα αυτά να μείνουν χωρίς φοιτητές κατά το προσεχές ακαδημαϊκό έτος 2021-2022.
• 121 Πανεπιστημιακά Τμήματα (το 26,7% του συνόλου) επέλεξαν ποσοστό του ΜΟ το 120%, δηλαδή την ανώτατη τιμή. Πρόκειται ωστόσο για «περιζήτητα» τμήματα που παραδοσιακά καταγράφουν υψηλή βάση εισαγωγής, όπως η Νομική Αθήνας, οι σχολές των Πολυτεχνείων, οι Ιατρικές κλπ. Για τις σχολές αυτές η ύπαρξη ΕΒΕ είναι τελείως αδιάφορη.
• Η μεγάλη πλειοψηφία των σχολών (306 ή το 67,6% του συνόλου) επέλεξαν ποσοστό μικρότερο του 100%, ενώ οι υπόλοιπες (147 ή το 32,4% του συνόλου) επέλεξαν ποσοστό μεγαλύτερο του 100%.

 

Στις Πανελλαδικές εξετάσεις του 2020 οι ΜΟ των 4 ΕΠ ήταν οι εξής:

 

1ο Πεδίο	2ο Πεδίο	3ο Πεδίο	4ο Πεδίο
11,11	11,4	11,63	9,82

 

Η στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων των 4 τελευταίων ετών (για τους υποψήφιους από τα ημερήσια Γενικά Λύκεια, δηλαδή το 87% του συνόλου των υποψηφίων) οδηγεί σε μερικά ανατριχιαστικά συμπεράσματα, τα οποία σε λίγο καιρό θα αποτελούν οδυνηρή πραγματικότητα:

Αν όλα τα πανεπιστημιακά τμήματα είχαν αποφασίσει το χαμηλό όριο της ΕΒΕ (80%), το 2021 δεν θα εισαχθούν (προσεγγιστικά):

• Από το 1ο πεδίο: 7.700 υποψήφιοι – ποσοστό μεγαλύτερο του 35% των υποψηφίων του πεδίου.
• Από το 2ο πεδίο: 4.650 υποψήφιοι – ποσοστό μεγαλύτερο του 30% των υποψηφίων του πεδίου.
• Από το 3ο πεδίο: 3.400 υποψήφιοι – ποσοστό μεγαλύτερο του 30% των υποψηφίων του πεδίου.
• Από το 4ο πεδίο: 8.750 υποψήφιοι – ποσοστό μεγαλύτερο του 37% των υποψηφίων του πεδίου.

Προκύπτει λοιπόν ότι περισσότεροι από 24.000 υποψήφιοι, που το 2020 κατόρθωσαν και εισήχθησαν στα ΑΕΙ, το 2021 δεν θα τα καταφέρουν. Δεδομένου ότι υπάρχουν σχολές και τμήματα που καθόρισαν Ε.Β.Ε. μεγαλύτερη του 80%, ο αριθμός των υποψηφίων που θα αποκλεισθούν από τα ΑΕΙ θα είναι, δυστυχώς, μεγαλύτερος των 24.000!

Εκτιμούμε ότι συνολικά 140 σχολές και τμήματα θα υποστούν απώλειες εισαγομένων φοιτητών, ενώ θα υπάρξουν και, λίγα σχετικά, τμήματα που δεν θα έχουν καθόλου φοιτητές. 17 ΑΕΙ, από το σύνολο των 24 της Χώρας, θα υποστούν τις συνέπειες της συγκεκριμένης ρύθμισης, ενώ 50 πόλεις θα καταγράψουν απώλεια φοιτητών. Η συνέπεια θα είναι περισσότερο οδυνηρή σε περιφερειακά Πανεπιστήμια , όπως αυτά της Κεντρικής Μακεδονίας, του Αιγαίου, του Ιονίου αλλά και της Στερεάς Ελλάδας της Δυτικής Μακεδονίας και της Κρήτης.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ο στυγνός λαϊκισμός της Υπουργού. Η κ. Κεραμέως ανακοίνωσε χθες ότι για να στηρίξει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ακριτικές περιοχές, αυξάνει τους εισακτέους σε Θράκη, Αιγαίο, Δυτική Μακεδονία. Είναι μια εντελώς υποκριτική δήλωση. Τα πανεπιστήμια αυτά είναι τελευταία στις προτιμήσεις των υποψηφίων, όχι λόγω του επιπέδου σπουδών τους, αλλά λόγω της απόστασης από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Έτσι πηγαίνουν εκεί απόφοιτοι με χαμηλότερες βαθμολογίες ως επί το πλείστον. Αυτοί δηλαδή που θα αποκλειστούν λόγω της Ε.Β.Ε.! Επομένως η αύξηση των προσφερόμενων θέσεων είναι χωρίς αντίκρισμα αφού θα παραμείνουν κενές!

Είναι φανερό ότι η στόχευση του Υπουργείου δεν είναι η αναβάθμιση των σπουδών, η οποία δεν επιτυγχάνεται με τεχνητούς όρους και με φίλτρα αποκλεισμού. Η κυβέρνηση όφειλε να σκύψει με προσοχή στην εκπαιδευτική λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, να εντοπίσει προβλήματα των Προγραμμάτων Σπουδών, προβλήματα του Εκπαιδευτικού προσωπικού και προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής. Θα ήταν φρόνιμο άλλωστε να φρόντιζε να απαντήσει στο ερώτημα: «πώς είναι δυνατόν ένας τελειόφοιτος του Λυκείου να αποκτά το απολυτήριό του με έναν αξιοπρεπή βαθμό και ύστερα από ελάχιστες ημέρες να αποτυγχάνει με τόσο θόρυβο στις Πανελλαδικές;»

Δυστυχώς στο βάθος της ρύθμισης Κεραμέως και Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχει κάτι άλλο παρά η «γενναιόδωρη» προσφορά έτοιμης πελατείας στα αμφίβολης και ελεγχόμενης ποιότητας ιδιωτικά Κολλέγια. Οι 25.000 περίπου υποψήφιοι, που θα αποκλεισθούν από τα Ελληνικά ΑΕΙ, θυσιάζονται από την Κυβέρνηση με σκοπό να εξυπηρετηθούν συμφέροντα εντελώς ξένα προς την Παιδεία και την αγωνία χιλιάδων οικογενειών να μορφωθούν τα παιδιά τους.

Η ελληνική κοινωνία θα βιώσει σύντομα τις συνέπειες αυτής της ρύθμισης και τότε θα συνειδητοποιήσει το έγκλημα που πρόκειται να συντελεστεί!

Η ΟΙΕΛΕ ζητά:

• Την κατάργηση της Ε.Β.Ε. που διογκώνει τόσο τις δυσλειτουργίες του συστήματος πρόσβασης όσο και τις ανισότητες
• Την έναρξη ενός πανεθνικού εκπαιδευτικού διαλόγου για το ρόλο και τη λειτουργία του Λυκείου και για το σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ με τη συμμετοχή όλων των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας
• Την επιβολή της Ε.Β.Ε. (σε περίπτωση που δεν καταργηθεί για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια) και για τα Κολλέγια για λόγους στοιχειώδους ισονομίας και ισοπολιτείας.

ΟΙΕΛΕ – ΣΙΕΛΒΕ Εργατική Πρωτομαγιά, ημέρα ενότητας των εργαζόμενων κόντρα στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα

Η ΟΙΕΛΕ και ο ΣΙΕΛΒΕ τιμούν την ημέρα αγώνων και θυσίας του παγκόσμιου εργατικού κινήματος σε μια εξαιρετικά δύσκολη και σοβαρή συγκυρία. Ο μετασχηματισμός των διαδικασιών παραγωγής στο πλαίσιο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αλλά και της διαρκούς υγειονομικής κρίσης λαμβάνει χώρα στην περίοδο της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού και της εφαρμογής της πιο άγριας και κυνικής μορφής καπιταλισμού.

Πλέον, οι σχέσεις εργασίας χάνουν τα «παραδοσιακά» τους χαρακτηριστικά. Η ψηφιοποίηση στη συντριπτική πλειονότητα των εργασιακών χώρων δημιουργεί νέες προκλήσεις για το συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς αυξάνονται δραματικά οι δυνατότητες εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και ευνοείται η παράκαμψη της νομιμότητας με την πρόθυμη βοήθεια της συντριπτικής πλειονότητας των κυβερνώντων στον πλανήτη. Νωπή είναι, άλλωστε, η σκανδαλώδης απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για τριετή αναστολή της αποσύνδεσης από την ηλεκτρονική εργασία, γεγονός που θεωρητικά επιτρέπει στον εργοδότη να κρατά ψηφιακά δέσμιο τον εργαζόμενο 24 ώρες το 24ωρο. Δικαιώνεται έτσι περίτρανα ο μέγας ιστορικός Eric Hobsbawm που λίγο πριν πεθάνει είχε προειδοποιήσει πως στόχος του νεοφιλελευθερισμού είναι η επιστροφή του εργαζόμενου στο επίπεδο ζωής της προβιομηχανικής επανάστασης: οικονομική και ηθική εξαθλίωση με ατελείωτες ώρες εργασίας.

Στη χώρα μας η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη εκκινήσει τη μεγαλύτερη αποδόμηση εργασιακών σχέσεων στην ιστορία μετά την ψήφιση του Ν. 2112/1920. Μετά την κατάργηση του σπουδαίου λόγου απόλυσης και την εξουδετέρωση της διαιτησίας που καθιστά σχεδόν αδύνατη κάθε συλλογική διαπραγμάτευση, μετά την «προειδοποιητική» για ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα εισαγωγή στο νόμο για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς της βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας, φθάνει τώρα το εργασιακό νομοσχέδιο που συμπυκνώνει τη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία για την εργασία. Ο δημόσιος διάλογος επικεντρώνεται μόνο στο ωράριο και στην κατάργηση του 8ώρου (που ήδη καταστρατηγείται σε μεγάλο τμήμα του ιδιωτικού τομέα), όταν επί της ουσίας η αλλαγή που επιχειρείται είναι πολύ βαθύτερη και πιο οδυνηρή. Το νομοσχέδιο Μητσοτάκη-Χατζηδάκη ανοίγει την κερκόπορτα κατάργησης κάθε συλλογικής σύμβασης και την δια της «ευγενούς» βίας του αφεντικού επιβολή των ατομικών συμβάσεων παντού. Έτσι θα καταστεί κάθε συλλογική διαδικασία περιττή και ο συνδικαλισμός θα τελεί υπό ιδιότυπη απαγόρευση, διότι πέραν των υπολοίπων, η υποχρέωση ψηφιοποίησης των αρχείων των εργατικών σωματείων υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας (ή, όπως λέει ο λαός μας, ο διορισμός του λύκου στη φύλαξη των προβάτων…) σημαίνει ότι τα ονόματα των συνδικαλιζόμενων θα μεταφέρονται άμεσα από το γραφείο Χατζηδάκη στους εργοδότες. Εμείς ειδικά στην ΟΙΕΛΕ, δεν ξεχνούμε την περίφημη ιστορία του αντι-ΣΕΦΚ, όταν στοιχεία συνδικαλιστών «διέρρευσαν» έντεχνα από το Πρωτοδικείο σε εργοδότες που μάλιστα τα δημοσιοποίησαν στο διαδίκτυο.

Στους άγριους τούτους καιρούς, μόνα όπλα των εργαζόμενων είναι ο αγώνας, η γνώση και η ενότητα. Ενότητα πέρα και πάνω από μικροπολιτικές και μικροσυντεχνιακές επιδιώξεις. Ο εχθρός είναι κοινός, είναι ήδη intra portas. Ας τιμήσουμε τον αγώνα και το αίμα των εργατών του Σικάγο το 1886. Ας τιμήσουμε τους αγώνες του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος με απαρχή την Πρωτομαγιά του 1896. Ας πορευτούμε όλοι μαζί, διατηρώντας τις κοσμοθεωρητικές και ιδεολογικές μας διαφορές, αλλά παραμερίζοντάς τις την ώρα της μάχης για το κοινό καλό.

Η ΟΙΕΛΕ καλεί κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο  να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις των Εργατικών Κέντρων και των πρωτοβάθμιων σωματείων σε όλη τη χώρα, ενώνοντας τη φωνή τους με αυτή όλων των εργαζόμενων.

Για να ανατραπούν τα σχέδια ολοκληρωτικής απορρύθμισης τω εργασιακών σχέσεων που επιβάλλει η κυβέρνηση.

Για ένα καλύτερο μέλλον για τον κόσμο της εργασίας, για τους ανέργους, για τους μη προνομιούχους, για τη νέα γενιά.