Σ.Ι.Ε.Λ.Β.Ε.

Η ΟΙΕΛΕ και ο ΣΙΕΛΒΕ συμμετέχουν στην απεργία των συνδικάτων της 9^ης Απριλίου που έχει ως κύριο στόχο να καταδείξει τις τραγικές συνθήκες εργασίας και αμοιβής των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Ιδίως στην ιδιωτική εκπαίδευση, την ώρα που χρυσοφόρα funds επενδύουν εκατομμύρια, που έχουμε έκρηξη εγγραφών μαθητών και ίδρυση νέων σχολείων ή επέκταση παλαιών, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δουλεύουν σε ολοένα και δυσκολότερες συνθήκες  χωρίς ουσιαστική αύξηση των αποδοχών τους, παρά μόνο την ελάχιστη αύξηση των περίπου 50 ευρώ στο μηνιαίο μισθό (για τους εργαζόμενους στα σχολεία) και των περίπου 2 ευρώ την ώρα (για τους εργαζόμενους στη μη τυπική εκπαίδευση). Μια αύξηση που δεν μπορεί παρά να καλύψει ένα ελάχιστο τμήμα της ακρίβειας και της στεγαστικής κρίσης που κατατρώγουν τα εισοδήματα των εργαζόμενων.

Δεν αντέχουμε άλλο…

Κάποιοι επιχειρούν να μας πείσουν ότι η χώρα είναι ισχυρή οικονομικά, με τους δείκτες να ευημερούν και την φτώχεια να είναι …φαντασιακή (όπως με θράσος δήλωσε Υπουργός της κυβέρνησης). Η αλήθεια είναι όμως εντελώς διαφορετική:

• Είμαστε προτελευταίοι στην ΕΕ σε αγοραστική δύναμη
• Η πλειονότητα των εργαζόμενων δαπανά περίπου το 40% του εισοδήματός τους σε έξοδα στέγης και θέρμανσης
• Σχεδόν σε όλα τα είδη που συγκροτούν το Γενικό Δείκτη Καταναλωτή, η αύξηση τιμών από το 2020 μέχρι σήμερα είναι διψήφια σε ποσοστό

Οι αυξήσεις στους μισθούς είναι «ασπιρίνες» χωρίς αντίκρισμα. Οι εργαζόμενοι αγοράζουν περίπου 10% λιγότερα προϊόντα από όσα αγόραζαν το 2019! Διόλου τυχαία, την ώρα που οι πραγματικοί μισθοί μειώνονται και το κόστος ζωής καλπάζει, οι ελληνικές εταιρείες αναφέρουν αύξηση τζίρου 17,8%  και μεικτό περιθώριο κέρδους 15,8%, όταν ο παγκόσμιος μέσος όρος ήταν 11,6% και 10,8% αντίστοιχα!

Ποια είναι η κατάσταση στην ιδιωτική εκπαίδευση;

Ιδιωτικά σχολεία

Τα ιδιωτικά σχολεία αυτή τη στιγμή διανύουν χρυσή περίοδο με εκρηκτική αύξηση εγγραφών λόγω της υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα έχει στηθεί γύρω από πολλά σχολεία ένας χορός εκατομμυρίων από ξένα funds και εφοπλιστικά κεφάλαια. Η ευημερία των ιδιωτικών σχολείων όμως δεν φθάνει ποτέ στις τσέπες των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Οι γλίσχρες αυξήσεις που το κράτος δίνει δεν φθάνουν να καλύψουν παρά ελάχιστο τμήμα της δραματικής μείωσης του περίπου 40% των μισθών μας με την ένταξη στο Ενιαίο Μισθολόγιο το 2012. Αποτέλεσμα της τρομακτικής αυτής περικοπής ήταν να κερδίσουν οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, χρήματα που έχασαν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί και τα δημόσια ταμεία. Κι όχι μόνο οι διοικήσεις των περισσότερων σχολείων δεν δίνουν οικονομικά κίνητρα, αλλά ταυτόχρονα πιέζουν για ακόμη περισσότερη δουλειά, συχνά εκτός ωραρίου και χωρίς αμοιβή! Οι συνθήκες εργασίας σε πολλά ιδιωτικά σχολεία, ιδίως νηπιαγωγεία, είναι πλέον αφόρητες!

Δεν πάει άλλο!

Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί αρνούμαστε να είμαστε το πιο χαμηλά αμειβόμενο εκπαιδευτικό προσωπικό στην Ε.Ε. Αρνούμαστε τη ζωή της φτώχειας, της υποβάθμισης του ρόλου μας, της ογκούμενης εργασιακής εκμετάλλευσης. Ζητούμε:

• Επαναφορά των μισθών μας στο επίπεδο του 2012, επαναφορά του 13^ου και του 14^ου μισθού στα ιδιωτικά σχολεία!
• Αποκατάσταση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ώστε να διεκδικήσουμε καλύτερες αμοιβές για τους συναδέλφους μας σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών!
•  Ισοτίμηση των αμοιβών των εκπαιδευτικών στα Δημόσια ΙΕΚ με αυτές των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά ΙΕΚ!
• Ζητούμε να ζούμε και να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια!

(Διαβάστε ΕΔΩ το πλήρες πλαίσιο αιτημάτων της ΟΙΕΛΕ)

 Συγκλονιστικά είναι τα ευρήματα της έρευνας του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ σε συνεργασία με την εταιρεία Alco. Σε δείγμα 1500 ατόμων (με περιθώριο στατιστικού σφάλματος περίπου 2,5%) οι εργαζόμενοι περιγράφουν με μελανά χρώματα την οικονομική τους κατάσταση και τις συνθήκες ζωής τους, απαιτώντας σε συντριπτικό ποσοστό (περίπου 85%) την επαναφορά ενός δημοκρατικού και δίκαιου πλαισίου ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Ποια είναι τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας:

• Οι εργαζόμενοι στη συντριπτική τους πλειονότητα (86%) υποστηρίζουν την καθολική κάλυψη όλων των εργαζομένων και την υποχρεωτική ισχύ για όλες τις επιχειρήσεις των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Παράλληλα, το 83% θεωρεί ότι οι συλλογικές συμβάσεις αποτελούν σημαντικό παράγοντα προστασίας των εργαζόμενων και επίτευξης ισότιμων συνθηκών εργασίας.
• Λιγότερο από ένας στους τρεις εργαζομένους (29%) που ερωτήθηκαν δηλώνει ότι καλύπτεται από κάποια μορφή συλλογικής σύμβασης στην εργασία του. Επιβεβαιώνεται έτσι για ακόμη μια φορά η παγίωση της τάσης που κατατάσσει την χώρα μας στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ-27 σε ό,τι αφορά τα ποσοστά κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις.
• Σε ό,τι αφορά το μηνιαίο εισόδημα μόλις το 40% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι ο μισθός του επαρκεί για την κάλυψη των μηνιαίων εξόδων, ενώ το 88% δηλώνει ότι έχει μειώσει τις δαπάνες του σε βασικά ήδη διατροφής προκειμένου να ανταπεξέλθει. Παράλληλα, 7 στους 10 εργαζομένους (71% των ερωτηθέντων) δηλώνει ότι είτε χρησιμοποιεί μέρος των αποταμιεύσεων του (34%), είτε ότι δεν διαθέτει καθόλου αποταμιεύσεις (37%), προκειμένου να αντιμετωπίσει τα έξοδα του μήνα.
• Σχεδόν 6 στους 10 εργαζόμενους (58%) που ενοικιάζουν κατοικία, ξοδεύουν πάνω από το 40% του μηνιαίου εισοδήματός του σε δαπάνες ενοικίου, και θέρμανσης. Την ίδια ώρα σχεδόν 1 στους 2 εργαζομένους με ιδιόκτητη κατοικία ξοδεύει πάνω από το 20% του μηνιαίου εισοδήματός του για αποπληρωμή στεγαστικών δανείων και θέρμανση.
• Σε ό,τι αφορά τους μισθούς, το 43% των εργαζομένων δηλώνει ότι έλαβε αύξηση το 2024, ποσοστό που σε σημαντικό βαθμό συμπίπτει με το ποσοστό των εργαζομένων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό. Tο 57% των εργαζομένων δηλώνει ότι δεν είχε καμιά αύξηση στο ύψος του μισθού του.
• Τέλος, σε ό,τι αφορά τον χρόνο εργασίας, το 40% δηλώνει ότι εργάζεται πέρα του προβλεπόμενου χρόνου εργασίας και μάλιστα το 43% υπερβαίνει τις τέσσερις ώρες σε εβδομαδιαία βάση. Την ίδια ώρα περίπου 1 στους 3 εργαζομένους (36%) δηλώνει ότι δεν αμείβεται για τις πρόσθετες ώρες εργασίας του.

Τα ευρήματα της έρευνας τυο ΙΝΕ-ΓΣΕΕ αποδεικνύουν ότι η εικόνα της ευημερούσας χώρας με ισχυρή ανάπτυξη που κάποιοι προσπαθούν να φιλοτεχνήσουν, είναι πλαστή. Τα νούμερα καταδεικνύουν ότι η φτώχεια δεν είναι φαντασιακή (όπως κάποιος Υπουργός πρόσφατα ισχυρίστηκε σε τηλεοπτική του εμφάνιση), αλλά πραγματική. Οι απαντήσεις της μεγάλης πλειονότητας των ερωτώμενων παραπέμπουν όχι στην ελληνική κοινωνία του 2025, αλλά στην κοινωνία των πρώτων δεκαετιών μετά τον πόλεμο. Είναι φανερό ότι οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο και δεν δέχονται τα όποια οικονομικά πλεονάσματα της χώρας να καταλήγουν σε ελάχιστες τσέπες.

Η απαίτηση του κόσμου της μισθωτής εργασίας είναι σαφής. Οι πενιχρές αυξήσεις των μισθών δεν επαρκούν. Συλλογικές συμβάσεις εδώ και τώρα για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας. Για το λόγο αυτό, η συμμετοχή μας στην απεργία των συνδικάτων στις 9 Απριλίου είναι κρίσιμη.

Τι ζητάμε:

• την επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και του προσδιορισμού του κατώτατου μισθού από τις τριτοβάθμιες οργανώσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών∙
• την αποκατάσταση όλων των προτεραιοτήτων του συλλογικού εργατικού δικαίου με έμφαση στην επέκταση και καθολική ισχύ των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, την συρροή, την μετενέργεια κ.λ.π.
• την αύξηση μισθών, πέραν του κατώτατου μισθού, για την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων∙
• την ουσιαστική παρέμβαση στο ζήτημα της κοινωνικής κατοικίας μέσω ολοκληρωμένων πολιτικών αύξησης της προσφοράς κατοικιών για τους εργαζόμενους.

Δείτε εδώ το σύνολο της έρευνας